iltihaplı bir yaraya durup durup tırnak atma telaşında zaman...

taaa eskilerden kabuk bağladı sanılıp saklanan yaraların deşilmesiyle başlıyor acı..
her an biraz daha acıyor..biraz daha derine iniyor..iflahı zor bir serseriye dönüyor bıçak kesiği geçmiş..
bakıyorsun..
geçmemiş..
ne yara kabuk bağlamış aslında ne iltihap kurumuş..
ve yetmemiş..
yeni bir yara ve pis kokulu bir acı sızıvermiş aynı kabuğun altına..
gözkapaklarına sakladığın yağmurlar salıvermiş kendini..sırılsıklam olmuş hayat..

ve kırılmış terazi..
hangisi daha çok şimdi..hangisi daha çok acıyor..ve hangisi öldürecek içimde büyüttüğüm seni..

hiç bir şey kar etmiyor aklımın uçurumlarından atlayan kimsesiz düşlerime..
ve hiç bir teselli söndüremiyor içimdeki yangını..
yaram az’ıyor git gide..
azalıyor sesim
ve yüreğim ölüyor..