İki Sevgili Arasında Aracı olmaz!

İnsan sevgilisiyle konuşurken ya da beraberken; nasıl davranacağını başkası belirler, söyler ya da araya girerse şiddetle onu iter! Bu nedenle,Tanrı ile kul arasına aracılar giremez! İlişkinin nasıl olacağına da karışamaz!

Bireyin dış telkinle içten değişmesi mümkün olmaz! Bu durumda birey ya direnecektir ya mal gibi her telkini alacak ya da psikolojisi bozulacak! Her iki duruma da meydan vermemek gerek!

Din alanında aracılar sistemi "Orta Çağ" da bitti. Yani yeni dönemde aracı olmaksızın birey-Tanrı ilişkisi şekillenir!

Topluma din ve inanç özgürlüğü sağlamak yeterlidir. Birey kendi özgürce inancını yaşar. "Şöyle yaşa!" denildiğinde sorun çıkar, bu da bireyin özgür tercihine müdahaledir zaten.

Toplum, din asıllı düzenlenmez! Din ve inanç insanın en özgür olduğu alandır! Bu alana Tanrı’dan başkasını sokmak istemez birey, haklı olarak!

Bir fıkra ile tebessümlü anlatmaya çalışayım; kişiliği gelişmemiş insanları bilirsiniz her işi yanında bir büyüğü ya da arkadaşı ile yapmak ister! Böyle bir delikanlı da amca oğluyla her işi yaparmış! Bu delikanlıyı evlendirmişler, düğünde, yöresel gelenekler vardır! Tecrübeli biri, damat beye gerdek gecesi konusunda bir nevi danışmanlık ediyor! Damat ne dese beğenirsiniz! "Merak etme sen, biz amca oğluyla her işin üstesinden geliriz!"
İşte din alanındaki aracılığın "Orta Çağ" da sona ermesinin en önemli nedeni budur! Hala bu özlemde olanların bu alandan çekilmesi gerek; zaten olmaz! Hastalıklı bir yapıdır bu! Sorun çıkarır! Hatta tüm sorunların da kaynağıdır, abartılırsa!

Toplumsal alan ile özel alan ayrılırsa, buna saygı duyulursa sorun kalmaz. Bireyin özgür kişisel alanı daraltılmamalı! Yoksa bireyler tek tek patlar bu da topluma yansır! Bu alan daraltmalar, yeşil alana da yayılınca durum, bu durum!

Saygılarımla,

Ahmet Bektaş