arpie bugün yine çok yoruldu..

tanrım, iyi ki çay var, kokusunda tüm yorgunluğumu unutuyorum..
dün gece 12 gibi çanakkaleden döndüm, geceyi arkadaşımda geçirdim, sabah yine kıtalararası yolculuk yapıp evime geldim, kahvaltı yapıp aynı yolu tekrar teptim..
bugün uzun aradan sonra cumali hocanın dersine girdim, lalalala, cumali hoca da sayemde meşhur oldu, sonra insanlar kıskanıyorlar cumali hoca bile kelamında yer sahibi bana yer yok mu diye, önemli insan olmak zor, neyse en azından yarın zeynepi balkan türklerine götüreceğim..
ouv tanrım yine reklam yaptım..

içimde tasvirini yapıp kelimelerimi karadan yüzdüremediğim bi sıkıntı var..
daimi bi huzursuzluk yerleşti içime, sanki o çizgiden geçen ben değilmişim gibi..
sanki çizgilerin ardında da suretler arayan ben değilmişim gibi..
macide düştü gözümden..belki de ömerin içindeki şeytanı def etmesiyle oturdu bu ağırlık içime..
bugün süleymaniyede ağa kapısı diye uzun zamandır adını duyduğum bi yere gittik..manzara müthişti..tanrım ne kadar da klasik oldum, bu duygu bundan daha alelade bi eklimeyle anlatılamazdı, gördüklerim gözlerimi okşadı..
saraçoğlundan izbe bi sokaktan girip camiiyi aramam görülmeye değerdi, lanet olsun yine yaptım bu akşam ne kadar da basit yazıyorum, onlarca kişiye adres sordum, kömür karası suratlı, fena bakışlı, sokulgan gariplerin bakışları ardısıra bulabildim sonunda..
birazdan çok değişik bişey yapacağım, hatta bunun heyecanıyla afallayıp kelimelerimin ümüğünü sıkmış olabilirim, ders çalışacağım..
öyle ya,
hayat herşeye rağmen devam ediyor..
yağmur kimseye aldırış etmiyor, aramasın istemiyorum, ama bi çağrı bile atmıyor yağmadan önce, rüzgar çok beğendiğim saçlarımı savururken ve pişkince dokunurken enseme hiç izin almıyor, kırsal düşlerimin kamçısı bahar kokulu, vernel esintili, güneş göz kırpıyor, otobüste karşılaştığım bütün çocuklar bana gülüyor, tanrım beni bi tek onlar anlıyor..
bana bunu hep diyorlar, tanrım ben kendimi ne sanıyorum..enaniyetim herkesi dehşete düşüyor..oysa bi defa koklasalar yüreğimi, tek defa uzansalar düşlerime, anlayacaklar beni..hayalini bile kuramadıkları yepyeni bi dünya, düş bile olamayacak kadar samimi devinimler, tanrım yaşamak ne güzel..
yarın için biraz umut doluyum, belki hüsniyelerim kuruntulanmaktan vazgeçer, yoksa onlara naftalin koklatacağım..
sıkıldım..
o kadar sıkıldım ki, canım yazı yazmak bile istemiyor..
ben gidiyorum, biraz boğulup geleceğim..

yüreğime sağlık
eyvallah..