Bak sevgili bak yine darmadağınım sayende...Öyle engeller koydun ki aşkım’a...Öyle duvarlar ördünkü aşılması imkansız olan...Oysa sana ne çok güvenmiştim kendimden çok...Canın canım olmuştu..Can cana zarar vermez değil mi?Neden peki neden verdin uçurumun kenarına ittin..Herşeyin varken neden bir hiç’e gittin...En büyük darbeyi insan en sevdiğinden görürümüş ..niye değişmedi bu kural ..Tarih yazmak isterken tarihten silinmek niye sevgili niye?Bişey daha öğretti bu sevda...güvenmemeyi...nasıl yaşayacağım şimdi güven olmadan bu hayatta kime güveneceğim.... güvenebileceğim..Yazık!!!!kurduğun dağları korumayı beceremedin....diğer sevdalardan ne farkı kaldı....neden sıradanlaştırdın...Yıllara meydan okumuş bir aşka neden depremler yaşattın...Aldıkların verdiklerinden daha bi acı oldu sevgili..
Aşk’a sahip çıkamdın anılara çık,çık ki tutunacak bir dalın olsun...harcama anıları...
Bir zamanlar söylemiştim...anılarımızı umutlarımıza basamak yapalım..beceremedin beceremedin...
Ağacın toprağa sımsıkı sarıldığı gibi sana sarılmak suçmuy du?Son yaprağı düşürmemek için sarf ettiğim çabalar boşunamıy dı?O kadar cevapsız sorular varki....senin cevap vermediğin...ve benim cevap alamayacağım....
Yüzüme bak ve söyle cesaretin varmı?Bahanelerin arkasına gizlenme ,yaptığının arkasında durman en büyük onurun olur unutma!!!!
Sen seçtin sen yaptın bu hayatta yaşanacak en kötüyü yaşattın...
Git ve mutlu ol diyemeyeceğim...
Git ve unut da diyemeyeceğim....her anı hatırla ki...acısını içinde yaşa...

miray