Eski dostlarla geçirdiğim güzel saatlerden sonra,geçmişe yolculuk başladı bende...

Hormonsuz sebze ve meyvalarla dolu bahçemiz,gaz lambasıyla aydınlanan iki odalı evimiz.
Suyunu içtiğimiz, bozulmasın diye sepet içinde yemeklerimizi sallandırdığımız ,karpuzu soğuttuğumuz kuyumuz...

Günümüzde parayla satın almak zorunda kaldığımız güzelim elmalar.Oluklarda tokmaklarla dövülür şırasından sirke yapılır, pekmez kaynatılırdı;pekmez kazanının altındaki ateşte mısır,patlıcan közlenir iştahla yenirdi,kokusu hala burnumda, tadı damağımda...

Ağaçlar o kadar değerliydiki salıncak kurmamıza izin vermezdi rahmetli anam.
Keşke o mutlu tasasız günlere geri dönebilsem,başımı mis gibi sabun kokan yastığa koyup,
gelecek endişesi olmadan rahatca uyuyabilsem.

Küçük ve basit şeylerle mutlu olmayı unuttuk nedense,zamana ayak uydurma çabasıyla
sağlığımızı ve insanlara olan sevgimizi, saygımızı yitirmeye başladık.

Zamanda yolculuk yapın sizlerde benim gibi.Sabah bambaşka duygularla,gülümseyen bir yüz ve sevgi dolu bir yürekle uyanacaksınız eminim,dudağınızdaki tebessümü şimdiden görür gibiyim.