Hafif bir pişmanlık ister ayrılık. Gidilen yerde savaşmak lazım geriye kalan pişmanlıkla. Dönmek için ısrar eden bir duygudur uzaklaşınca.. Pişmanlık, kararlılığı ölçer bir nevi. İnsan, özünü sözüne yansıtırsa olgundur. Konuşmadan önce onlarca kez düşünmek gerekiyor. Sözün ağızdan çıktıktan sonra sahibini esir aldığı bir gerçek. Sözün esiri olmamak, ardından pişmanlık duymamak ve olgunlaşmak için bin düşünüp bir konuşmak gereklidir. Pişmanlık, insana "Asla Yapmam" dediklerini yaptırır. Basit insan bunu yapar ama kaliteli insanlar sözünün arkasında durur ve olacaklara hazırdır. Büyük insan olmak tesadüf değil, kişilik meselesidir. Büyük insan olmak için kişinin acılarla kavrulması, olgunlaşması ve en önemlisi de sözünün esiri değil, er’i olması gerekir. Küçük insanlar toplumun gözünde bencil ve sıradan kalırlar. Büyük insanlar ise fani dünyadan göçtüklerinde bile insanların hatırında kalırlar ve unutulmazlar. İnsanların aklında haysiyetsiz değil haysiyetli kalmak ister çoğu kişi.. Maalesef lafla peynir gemisi yürümüyor, yaşamın her damlasında çabalamak gerekiyor.

Enes Demirci