O yıl Şikago’da grevler birbiri ardı sıra patlak vermişti.Tam Vilyam,Ceymis ve Bob’un,Şikago’ya indikleri gün ,asansörcüler de grev yaptılar...Ama ,üç arkadaştan hiç birinin aklına gelmedi ki,50 katlı bir otelin 49. katında oda tutmak,bilhassa asansörcüler grevinde akıl işi değildir.

Odayı tuttuktan sonra Şikago’da bir gezinti yapmaya çıktılar.Şehrin orasını burasını dolaştılar.Vitrin ve dükkanları seyrettiler.Ve sonra akşam üstü,yorgun argın otele döndüler.

Tam asansöre yöneliyorlardı ki bir garson :

-Asansör işlemiyor baylar!...diye seslendi.Asansörcülerin grevi var!...
Ceymis sordu:
-Eyyy?...Şimdi ne olacak?..
-Lütfen odanıza yayan çıkacaksınız!..
Üç gencin ne hale geldiklerini tasavvur edersiniz.Bob teklif etti:
-Tasalanmayın ahbaplar!.Şimdi yavaş yavaş çıkmaya başlarız.Yolun zorluğunu unutmak için de
birbirimize,bildiğimiz komik fıkraları anlatırız!..
Vilyam sordu:
-Ya komik fıkralar biterse?
-O zaman da bildiğimiz korkunç hikayeleri anlatmaya başlarız canım!Bu da iş mi?
Dedikleri gibi yaptılar ve merdivenleri çıkarken başladılar birbirlerine gülünç hikayeler anlatmaya ..Hakikaten Bob ’un icadı fena değilmiş!..Yolun farkına bile varmadan güle oynaya 30. kata ulaşmışlardı.O zaman Vilyam:
-Bende artık komik hikaye kalmadı!.dedi.
-Bende de...
-Bende de...
Bob teklif etti:
-Haydi öyleyse şimdi korkunç hikayeler anlatmaya başlayalım...Otuz katı çıktık ama daha on sekiz kat var...
Bu sırada Ceymis birdenbire söze karıştı:
-Çocuklar size bir korkunç hikaye anlatayım mı?...
-Anlat !..Anlat!..
-Odamızın anahtarını aşağıda,kapıcıda unuttuk!..
Bu hikayeyi anlatmak nerden geldi şimdi derseniz bizim apartmanda da asansör bozulmuştu.Bu gün eve yayan çıktım tam 12 kat .İşte o zaman aklıma geldi ::)))...
Sizlerle paylaşayım dedim...İş yorgunluğunun üstüne çok kötü oluyor alışmışız asansörlere ....Sevgilerimle....