Ömrümün acılı güzelliğini ne kadar abartsam da , acı çekmek yaşadığımı doğrulamaz.
Sadece süreli mülteciyim namert iklimlere bilesiniz. Sizlerin yorgun güzelliğinizi düşlemekteyim.
Kıyamet gününün üzerinden çok uzun bir zaman geçti…….
………bütün güzelliğimiz bir şehvet çeperidir artık , aşkın sunaklarından madeni seller akıyor.Artık düzene girmez bu toprak vücutlu adam , bu döl boğan düzgüncü.
Bilesiniz ki çocukluğum Kaf dağının ardındaki Anka kuşunu kovalamakla geçti. Baharlık güllerimi eşkıyalara çiğnetmem artık. Beynini meze yapıp ruhuna kadeh kaldıran günah gemisinin arsız dümencisi olmaktansa ; köhne masaların kan dolu sürahisi olmayı tercih ederim.
Labirent sokaklar, duygusuz şehirler, tutuk nabızlı kentler gibi; özgürlük ranzasında uyutulmuş, zincirli kalpler bilirim ben, prangalı beyinler bilirim. Birde bulutların yırtığından dünyayı seyrederken damarları dağılmış çocukları görürüm. Aşk hayvani bir ağızla öper ömrümüzü. Damar damar kabarır diş etlerimiz.
Kör kahinlerin söylediği istiklal ezgileri uğuldar, doğunun yağmur yeşili vadilerinde.
Unutulmuş bir masal gibi yığılır kalır ; yıkılmış bir evin kıblesinde yamalı yüzüm.
İşte o zaman uzaklarda yıldızlar beni söyler durmadan ; oysa ben kendi dağlarıyla boğuşan bir cinliyim. Hayatı ellerimin tersiyle yaşamaktan bıktım artık.
Artık bize ; hüznü sahibine teslim edip gitmek düşer.