Sevgi taşıyan, özlem taşıyan bir tren geçiyor raylardan.
Gizli bir el dokunuyor raylara. Adı bazen umursamazlık,
bazen imkansızlık.
Makas değiştiriyor tren, ne dönebiliyor,
ne hedefe varıyor.
Yol kapanıyor...

Gidişi imkansız yollar değil,
dönüşü mecburi olan yollar hayatı anlamsız kılıyor.
Hayat anlamını yitirdiğinde her şey sıradanlaşıyor.
Kendinden kaçmak için sığındığın kalabalıklar anlamsız bir panayıra,
yapılan konuşmalar dinlenmesi mecburi sıkıcı söylevlere dönüşüyor.
Hayat çemberinde kalabalık çoğaldıkça
sesler yükseliyor ama sen susuyor, durmadan eksiliyorsun.
Kaybolmak için girdiğin kalabalıkta kendini anımsıyorsun.
Kaybolamıyorsun...
Hayatla aranda kurulan sevgi bağı bir bir kopuyor.

Kalabalık içinde bir ses. Öylesine gelişi güzel kendi kendine rüzgarla doldu kulağıma.

-Vakit kaybı... dedi

Verdiğim tüm kayıplara inat,
tüm kayıpları göze alarak karşı durdum sözlere, söylevlere.

Kabulün kabulüm değil değil ey hayat.

Vakit kaybolma vakti değil.
Vakit imkansızlıklar içinde, yalnızlıklar içinde, en derin boşlukta çoğalma vakti.
Vakit durma vakti değil vakit doğma vakti.
Vakit ölme vakti değil, dirilme vakti. Vakit her şeye rağmen direniş vakti.
Sorma artık, gideni, yiteni, biteni...
Tarih çöplüğüne gömülür yalan.
Yol sormaz kimseye geride kalsa da gerçek olan.

Kayboldukça bu aşkın derin boşluğunda.
Geri dönüp bakınca içten içe ne dedin.
Sormadım hiç sana.
Nasıl adlandırdın beni.
Yad gibi yabancı gibi,

-Vakit kaybı mı?

Oysaki biliyorsun ben yazdıkça, çoğalıyor bir anlam kazanıyorsun.
Sana verdiğim mavilikleri, denizi, gökyüzünü sen sanıyorsun.
Sorun şu ki sevgilim ben seni çok iyi tanıyorum,
sen beni hiç tanımıyorsun.
Zamana yenilmeyen mavilikler benim.
Zamana yenilen her gün eksilen sensin.
Her gün bir tınısı kaybolan, eksilen sesin...

Diyordun ya bana hani,

-Hep aklımda kalacaksın.

Sendeki değerim vakit kaybıysa eğer;
anlara, anılara yer yok artık hayatımızda.
Üzgünüm...
Kaybettiğin zamanı sana geri veremem.
Ben gecelere birikiyorum,
günler senin olsun.
Sevgisiz, anlamsız hayatı sevmiyorum,
ben gidiyorum...
Taşıyamadığın sevgi dolu yüreğim
Taşınır, taşınmaz tüm mallarım
Duygularım
Senin olsun....


21 Mayıs 2013 - Zeynep Özmen