Bu hayatın gerekliliği kadar, onun önünde de bi’o kadar neden sorusu vardır. Nedenlerin hayatımızdaki konumu bizim değer yargımızı gösterir. Su içmek ne kadar gerekliyse, yaşamın gayesi de o kadar gereklidir.
Özün içinde bulunduğu yer ve bu yerin kapsadığı alan artışı varlık tanımının cevabıdır. Karakteri oluşturan yapı bu özün devamıdır. Oysaki bu öz sadece bireysel yaşama bakılmaksızın, toplumsal nitelikte olup, toplumun değer yargısının dışında bağımsız olarak, kültür bakımından ilerici rol oynamalıdır. Bu nitelik bireylerin yaşamında en üst nokta olsaydı eğer bu toplumumuzda yapabileceklerimiz bizimde dışımızda bir çekirgeye bile örnek olur onun hayatına yön verir ,paylaşımcı bir hayatı tetiklerdi.
Böyle bir hayatın gerekliliği su içmekten daha da gereklidir. Kendini düşünmekten alı koyamayan bir birey, netice itibariyle, topluma faydalı olamayacağı gibi, düşündüklerini de kendine yabancılaştırır ve ’gereklilik’lerden uzaklaşır.
Bir dizi sayabiliriz gereklilikleri ama bunların kaçta kaçı somut ’fayda’ya dönüşebilirki? Yada ne kadarı özgünlüğün ifadesi olur? Hiç unutmamamız gereken bir dizi gereklilik varki bunlar; hem bizim, hem yanımızdakinin hem karşımızdakinin hayatını değiştirebilir. Tanımı da bizdedir...