1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
678
Okunma
ne yazacağını bilmeden sadece aklında isyan çıkarmış bir yığın kelimeyi özgür bırakma isteğiyle oturursun bazen sayfanın başına..
sen ona bakarsın o sana..
sonra
biraz arsız biraz yüzsüz ve çokça huzursuz kelimeler sapır sapır dökülür parmaklarının ucundan..
ne anlattığını bilmeden ve hiç bilemeyecekken devam eder bırakırsın kendini akışa..
aklından çıkarmaya çalıştığın herşeyin onlarla birlikte döküldüğünü sanırsın ilk başta..sanki ekran kapanınca huzura erecek ruhun..
ve sanki
anlatacak hiç birşey kalmayacak geriye...
bak şimdi
bir kahkaha atasım geldiki sorma :)
zaten yazasımda yok..isyanmı...
hodri meydan!!
Cevap Yaz