Bir ömrü sensiz nasıl geçirmişim.Vücudumda bulunan bu et parçası, Kalbimden yayılan ateş benlğimi kaplamış bulunuyor. Günler var ki beni hiçbir yere sığdırmayan, sanki boğulacakmışçasına nefessiz bırakan nedir ?
Mecnun misali ; Bir görüşte gözlerine meftun olurcasına leyla’yı sevdi.Bu sevgisi öyle çoğaldı ki divaneler kervanında yol alırcasına uzaklaştı, uzaklaştı.Kendini çöllere verdi. Gün geldi leylasına ama gözleri leylasını görmüyordu. Leyla’ya dediler ki ;
Mecnun’a bir kere görün de sevdası şenlensin.
Bir gün pazar yerinde ; Leyla, nedimeleri ile gezerken mecnun’u gördü. Mecnun’un önünde durdu. Ben Leyla’yım, Senin leyla’nım dedi. Mecnun görmüyordu. Donuk bakışlarla oradan uzaklaşırken dudaklarından yalnız bir isim dökülüyordu.
-Leyla..
-Leyla..
Kalp gözü ile gördüğü leyla’sı gözünün önünde durmasına rağmen göremiyordu. İçindeki Leyla benliğini öyle bir sarmıştı ki, leylanın aşkı, Yaratanın aşkına dönmüştü, leylanın aşkı Mecnun’u yok ediyordu. Leyla ise hiç sevmemişti. Kalbinde mecnun’un aşkına karşılık verecek zerre kadar sevgi, aşk taşımamıştı. Vefasızdı, leylalar vefasız oluyordu. Gün geldi bu aşka dayanamayan mecnun Yaratan Yüce RABBİ’ne kavuştu. Mekanı cennet olsun.
Aradan asırlar geçmesine rağmen mecnunlar leylası için çöllere düşmeye devam ediyorlar. Ne mutlu ki mecnunlara kalplerindeki sevgiler para ile satın alınamayacak kadar değerli bir duygu sağanağına dönüşüyor.
İçimdeki yanardağ hiç uyanmamış meğer, veya ben uyanmış sanmışım. Sen ki bir leyla misali seni hiç görmediğim halde bu ateşler, bu ızdıraplar niye...Senin bir zerren yanardağ’ımı uyandırmaya yetti. İçimdeki lavları tutamıyorum. Bu lavlar öyle çoğalıyor ki bozdağ’lara ulaştı....
Bozdağ’larda bir çiçek var. Onu yakmasından, yok etmesinden korkuyorum. Allah’a dua ediyorum. Rahmetinden yağmurlar indirsin ki O gül’ümü kurtarsın. Gönlümdeki seni sevdim, sendeki ruhunu sevdim. Biliyorum hiç görmeyeceğimi bile bile seni özlüyorum. Bana mutlulukların en güzelini bağışladın. Sevgiyi......
Derdime derman arasam bulurmuyum, Ruhumdaki sızıların yaralara dönüştü. Eyüp sabrı diliyorum.
Hz. Eyüp vücudu parça parça olup, Cismini kurtlar sardığı halde yaralarından düşen kurtları tekrar alıp yaralarının üstüne koyması, Acıların sevdiğinden,Allah’ından geldiğini bildiği için tevekkül ediyordu.
Ben de cefalarına müptela oldum. Mutluyum. Çünkü ruhum dinleniyor. Bu acıları hissetmezsem yaşayamam. Gün gelir bu dünyadan göç edersem belki haberin olur. O zaman dualarına muhtaç olurum.
ZAMAN MEVHUMU OLMAYAN BU TOPRAĞIN ALTINDA ÖZLEMLE VE HASRETLE SENİ BEKLEYECEĞİM.
SEVDA’lı GÜL’e