İner bir Garip..
Gecenin buz karanlığında Hanlı istanyonunda trenden…
Sonra bakar soluna sağına,soğuk buz kesmiştir.
Dumanlar tütmez olmuştur bacalardan, avlulardan..
Gocuğuna sarılır yolcu..Sigara kokan gocuğuna..
Kırlaşmış sakalları,nefesini verdiğinde üşüyen bıyıkları,birde şapkası el örgüsü…
Sevdası sonra aklında,kavgası başında..
Yıllar geçmiştir,yollar geçmiştir,ruhlar geçmiştir,bu istasyondan bineli İstanbul a.
Öfkesi tazedir daha dün gibi,31 yıl tam 31 yıl beklemiştir sönsün öfkesinin dumanı diye ama nafile..
Sönmez, söndüremez yolcu kabuğu tazedir yarasının,,kavlatmamaksa içten bile değil.
Unutmak kolay mıdır ki? Kolay mıdır gittin diye unutmak..
Söndüremediyse İstanbul bile bu ateşi, sönmez gayri..
Sağına döndü,soluna döndü yolcu,adım attı adım attı..
Çiğ düşmüş tarlalara adım attı.
Sabah sabah meleşen kuzulara yaklaştı.Yeni yetme bir çobana selam verdi.Aldı sonra taptaze sımsıcak bir selamı çekti bağrına toprağın kokusuyla…
Girdi köyüne usulca.Kimse kalkmamıştı daha yün yorganların altından.
Tanıyamadı yolcu 31 sene sonra geldiği köyünü.fakat tanıdı onu köy,kokusunu çekti harını tattı yolcunun…
Geçti asfalt yoldan hızlıca yolcu, sonra Arnavut kaldırımları aştı yavaş yavaş..Komşusunun geniş yapraklı kavak ağacına selam verdi..
Evininse yerinde küller esiyordu..Dönüp birdaha bakmadan dümdüz yürüdü yolcu..
Gocuğuna sıkıca sarıldı..
Süzülmedi kalbinden bir damla yaş..Sonra hızlandı ayakları..
.Birazdan köy mezarlığındaydı. Eliyle koymuş gibi buldu taptaze mezarı..Vardı usulca üstüne..
Bir selam verdi..
SelviHAR dedi…
Ben geldim..
Duydum ki dün bana kavuşturmuşlar seni
SelviHarım hoş geldin..