1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
762
Okunma
Günlerden 11 Mayıstı. Tüm Türkiye bir sonraki
güne odaklanmıştı. Büyük derbi, ölüm kalım
savaşıydı adlandırdıkları. Onların adlandırdığı
savaşı saat 13.55’te insanlar canları için
yaşıyorlardı. Bir annenin ikiz çocukları yetim
kalmıştı birinin babası ölmüştü. Herkes bir
anlığına yaktıkları meşaleleri bırakıp asıl yangına
odaklanmıştı. O yangının söndürülüşünü izlediler,
ama o yangın hiç sönmeyecekti de yapacakları bir
şey yoktu. Ölen ölmüştü ’kaderdi’ ve kaderin önüne
geçemezlerdi. Ve günlerden 12 Mayıs...
Tezahuratlar, çığlıklar... Işte o çığlıklar bir annenin
haykırışını unutturmuştu. Ölüm bu kadar çabuk
unutulmuştu. Şimdi tekrar yakın meşalelerinizi ve
bağırın. Sizin yangınınız da çığlıklarınız da bitecek
bir gün. Ama onlar hiç susmayacaklar ve o yangın
hiç geçmeyecek!
[Sümeyya Ercan/Reyhanlı Maçı]
Cevap Yaz