Üşüyorum annem, sen benden uzaklaştıkça. Güneşimdin ısıtıyordun.
Dayanamıyorum şu anneler günlerine. Ben bu yaşımda dayanamıyorsam annesini kaybeden çocuklar ve gençlik basamaklarından çıkmaya çalışanlar ne yapsın ?

Sana selamlar yolluyorum ötelere, öpüyorum o gül kokan yanaklarından ve ellerinden, cennetin olduğu ayaklarının altından.
Seni yolculadığım o son gün ki gibi. Bu gün hep ağladım sebepsiz ve oğlum görmesin diye saklandım köşe bucak.
Her seferinde yakalandım oğluma, sorular sordu durmadan ne oldu ? canın neye sıkkın? kime güceniksin sorular sorular ve kaçamak cevaplar inandırıcı olmayan.
Ben senin yokluğuna güceniğim, sana doyamayışıma, görevlerimi hakkı ile yapamayışıma ve ve ve ve..

Artık günleri saymıyorum, haftaları ayları da araya yıllar girdi ve ben saymayı unuttum.
İçimdeki kırk mumdan sadece yedisi söndü, öbürleri yanıyor.
Anneler gününde harlanıp lavlar püskürüyor, bu yürek tekliyor.


Çok özledim demeye gerek var mı ?


Seni çok seviyorum demeye ?



Sensiz yapamıyoruma ?



Anlatacağım onca şey birikti ki, kabrinden bile kilometrelerce uzaktan sana FATİHA lar yolluyorum. Öpüyorum o soğuk mermerlerinden.

Annem ben bugün gene savruluyorum rüzgarın önünde, ağlıyorum, hıçkırıklarıma duvarlar şahit. Yatağımın başında gülümseyen resmin, evimi süsleyen el emeklerin.
Köşe bucak sen kokuyorsun, hissediyorum ama seni göremiyorum.Anlatıyorum anlatıyorum anlatıyorum..

Sen melektin bütün anneler gibi uçtun..Yerin ışık, ruhun şad olsun.Seni özlüyorum ve ANNEM ÇOOK ÜŞÜYORUM.


Nazlıgelin 12/ 05 / 2013 -*- 02-57