Gülün,Bülbülün olmadığı bir bahçedeydik bugün, hava bulutluydu.Ancak serinliğe daha kolay oluyordu çalışmak insanoğlu için, daha hevesleniyordu insanlar, daha mutlu oluyorlardı, sonuçta aşları vardı. Ancak üzüldüğüm neden hep kadınlar? Neden erkekleri fazla göremiyoruz bahçe kazarken, Fasulye,biber vs. toplarken çok merak ediyorum doğrusu.

Benimde bir kardeşim var daha doğrusu kardeş bildiğim bir sürü var ama oda var, kardeş diyelim biz yinede kıymetini bilsin. Severim kendisini tenden uzaktır ancak candan yakındır. Böyle biri bazı,bazı, hiç göremedim kapıdan dışarıda kendisini,ismini, cismini ve her bir şeyini...

Acaba rabet neye,kime? Eskiye mi yoksa eskiden faydalanan küçük ufak bir yeniye mi.
İşte burada duraklıyor sun çünkü kalbini göremiyorsun başkasının kendinden gayrı. Şahsen ben hiç kardeşimin hatta ana ve babamın kalbini göremedim, içinizde gören var mı? İçinde ne yazdığı okuyabilen var mı?

Ne garip değil mi? Kardeş diyorum ama beni bir tıkla siliyor. Belki hayattan belkide aklından ama ben hep yanında oldum kendisi biliyor her ne kadar sevmese de inkar etse de. Ben yüksekte,alçakta akta,karada yanında oldum. Günlük tutmam ama maziden bellidir.

Acaba o ne diyor şimdi? ne düşünüyor kim bilir? Ama bilmiyor ki benim duygularım var.
İnsanım ve ona değer veriyorum ne düşünürse düşünsün kardeştir ama sevdiren sevmeyen, baktıran bakmayan bir kardeştir sadece başkasına ok atan...

(FURKAN GÜLER)