Çok içtendi yazı öncelikle. Samimiydi fazlasıyla. İnsandandı, insancaydı kutladım.

Yazılanlara katılmamak mümkün değil. Hele engellilerle ilgili duyarlılığınız, o ayrı bir taktir konusu benim için bir görme engelli olarak. Anneler günü, engelliler haftası eski adıyla sakatlar haftasının da içerisine denk geliyor genelde. Bir yanı hüzün, öte yanı buruk sevinçlerle doluyor insanın.

Bakın ne yapalım biliyor musunuz? Şimdi onca ciddi, hoşluk ve anlam dolu yazınızın altına yakışmayacak belki ya, hüzünle sevincin kardeş olduğu bazı günler yaşıyoruz madem, sizin yazınızın altını minik bir gülümsemeyle ve biraz da etrafımızı sorgulamayla bezeyelim.

Erzurum dolaylarında çay, çok tüketilir ve sevilir. Bakın çay, aile içi iletişimi nasıl kucaklamış. Çaya nasıl bir anlam vermiş eskiler:

Çaydanlık, kaynanadır. O kaynadıkça demliği yani gelini kıvama getirir. Çay tabağı, kayınpederdir. Dağılanları toplar. Çay bardağı damattır. Bir gelin doldurur, bir kaynana. Görümce, çay kaşığıdır. Arada bir gelir karıştırır gider. Şekerse çocuktur. Evin neşesidir.

İçtiğimiz çay nelere kadirmiş gördünüz mü? Görümcenizden de söz etmiştiniz yazınızda. Biraz da o bahis anımsattı bu kıssayı bana.

Velhasıl, hoştu yazı. Hüzün ve heyecanı aynı anda yaşayabildiğimizin göstereniydi. Böylesi günleri yapmacık yaklaşımlarla, sadece tüketim toplumu olma yolundaki adımlardan birini atıp alış veriş yaparak değil de gerçek ruhuyla idrak etmemiz gerekiyor derim ve saygılar sunarım. Öperim ellerinizden bir de. Her anne gibi saygıyla, selam ve muhabbetle.