Ben kalbimdekileri, kalbim gibi severim .Bilirim ki,kalp dilin gerçeğidir.Ne demiş Celalettin MEVLANA"Ya olduğun gibi görün,ya göründüğün gibi ol."İnsanlar nasıl bir kişiliğe sahipse,o şekilde gözükmeliler,veya nasıl gözüküyorlarsa ona yakışır olmalılar.Birilerine şirin gözükmek için "sevgi"göstergesini çıtanın üstüne çıkarmakla,hem kendimizi hemde karşımızdakini aldatmak olmaz mı?Bırakalım insanlar,bizi biz olduğumuz için sevsinler.Doğrularla yanlışlarla baş edebilirsiniz ama,can kırıkları can yakar.Canınız yandığında da baş edilemezliğiniz üzerinize giydirilen bir markaysa, ve bu marka size uygun değilse,işte o zaman da benim kendime verdiğim bir söz var,her ne kadarda Okyanusta giden serseri bir gemi olmasam da ,yara almış gemiler için,kurduğum limanlarım var…,Sıradan bir ağaç gibi değil,gücünü sadece kendinden alan Çınar ağacı gibi dimdik duruşumla,yaşananlarla kendime aldığım hayat derslerim var. Şükür etmenin ,hamd-ı senada bulunmanın sıkıntıların yanında nasıl bir kurtarıcı olduğunu ,yalnızca elini tutanın "yaradan" olduğunu bilmenin rahatlığı var."O"nunla dertleşmenin ne güzel olduğunu , iyisiyle kötüsüyle bir dinleyenin olduğunu bilmek ,bir başka ayrıcalık.Herkes, güvenerek tutabileceği bir ele ihtiyaç duyar."O"ndan başka elini tutacak birini bekleyip de hüsrana uğramaksa ,bambaşka bir duygu."Sıcak bir ele ihtiyacın olduğunda,diğer elini tut.Kimseden fayda yok bu devirde"diyen RANı da anımsamadan geçemiyeceğim. Zira,herkes kendi hayatını yaşar.İnsan ağırlığınca yükü ancak taşıyabilir.Hiçbirimiz bilemeyiz beynimizde taşıdığımız yüklerin yanında , yüreğimizde taşıdığımız görünmez ağırlığın ne kadar olduğunu. Tartsak anlayabilirmiiyiz?Ahkam kesebilirmiyiz bir başkasının yüklerine.?Yoksa fazlasını atabilirmiyiz.?Çok zor.Bu yüzden şunu öğretiyor hayat;bir nebzecik de yakınınızdaki insanların yanında onlara ağır gelen paylaşımlarınızı ,kendi yüklerimizin ağırlığında kabullenmek, şükrederek taşımaya başlamak.Ve hafiflediklerini hissediyorsunuz o zaman . Ne demiş atalarımız"El elin eşeğini türkü çağırarak arar."Hiç kimse, başkasının içine düştüğü sıkıntıyı tam anlamıyla kavrayamaz. Dilerim tüm dostlarımın, kendilerinin taşıyabilecekleri kadar yüklerinin ve, sığınacak limanlarının "O"na açık olması..SEVGİLERİMLE.EDA(Aşiyan052)