Hiç kimseyi sevemezsin benden sonra,üzemezsin bir yüreği daha,yine öylesine umarsız olamazsın bir ayrılık sabahında.Seni çok özledim gitin gideli.Bilmiyorum seni mi özledim yoksa uzun zamanlar yüreğimde bir aşk taneciğinin oluşmaması.Sevemiyorum senden sonra kimseleri,yüreğime doğmuyor güneş,güneşimi sende tükettim galiba.Tek korkum bir daha yüreğimde doğmaması.Neyi bekliyorsun dönmek için yoksa seninle kabirde mi sözleşmiştik.Senden sonra dokunmadım başka bir tene.Korkum acıyı yeniden tatmaktan ve her şey yolundayken birdenbire ayrılık ve hüzünle dolmaktan.Hani sen ayrı bir şehirde nefes alırken ben başka şehirde nefes alamazdım ya evet alamıyorum.Sonunda mutluluğu uldun mu?Aradığın ama ne olduğunu bilmediğin ve benimde hala bulamadığım o özlemlerin seninle mi?Buralar hep sessiz kaldı sen yokken.Hiç bir şeyin anlamı kalmadı.Hep seni düşündüm.Şimdi nerde,ne yapıyor,nasıl diye.Kiminledir acaba diye kendimi yedim durdum hep.Ama artık iyi biliyorum sen sonsuza dek gittin.SANA ELVEDA
Yazmadan unutuyorum artık cümlelerimi,yazık oldu mutlu günlerime,ahmallık etmişim.İnsanları süzerek yürüdüğüm caddeler bensiz kalmışsa suç bendedir.Şimdi mor üzümler yiyerek güneşin batışını seyrettiğim yerler,kızıllığa bürünmeyi beklerken, sen kendine hiç acımadan canını yakabileceğinden emin misin?Belki de bütün ölümler acı değildir,belki de sen ilksindir.Tanrı’ya birkaç kelime cümle kurabilme kabiliyetimi geliştirmek için çalışıyorum.Bütün suçu sana yüklemeliyim,bunların hepsi senin eserin değil mi? Ne olsa sen yaptın bütün bu olanları.