Yıllar boyunca yarış içinde daralan, kapanan, ayakları takılan,arada sıkışan atların devrildiğini gördük. Kimi zaman hatalara, kimi zaman hırsa, kimi zaman alınan yanlış kararlara bağlandı bu kazalar.Son virajı dönerken.Bugün YGS Sınavına girecek çocuklarımız, gerek ebeveynler ve gerekse toplumun gelecek kaygısıyla bir atın, yarışlarına hazırlanmasını anımsatıyor bana.Hedefler oluştururken, gelecek planlarken,hayaller kurulurken ,öğrenirken, uyurken, uyanırken.Türkiye standartları , ekonomik koşullar bazen de ego tatminleri yüzünden hayata atılacak çocuklarımız sağlıklı adımlardan ziyade , korku ve kaygıyla sınav kaygısının derinliklerinde bocalayıp duruyorlar..Sınav Kaygısı dediğimiz şey ise bu tıkanıklıkların ortaya çıkış biçimidir. Çünkü kişi yoğun kaygı, korku veya değersizlik yaşadığı durumlarda, karşısına çıkan güçlüklerle baş etme gücü zayıflar. Sonra da baş edemediği bu durumlar ile yüz yüze gelir.En sık karşılaşılan durumlardan biri bu sanıyorum yetiştirdiklerimiz de. Çocuklar ya da gençler kendi hedeflerini koymak yerine ailelerinin hayallerini gerçekleştirmek için çabalıyorlar. Ya da çabalıyormuş gibi yapıyorlar. Anne-babalarının amaçlarını kendi hedefleri zannedip, içlerindeki sıkıntıyla bu yarışa katılıyorlar.

Oysa ki gerçekte yaşam ,önümüze çıkan sınavlarla doludur.Daha hayatın ilk basamağında böyle mükemmeliyetçi duygularla gelişmekte olan kapana kısılmış "ben"liklerin gelecekteki hayata tutunuşları nasıl olacak diye de düşünmeden edemiyorum..ÇOCUKLARIMIZ bir yarış atı değil.Hep kazanılacak diye bir kuralda yoktur.Kaybetmeyi de göze alabilmelidir insan.Dilerim tüm çocuklar ve benimde yakınlarım bugün kazanmanın kolay olmadığının yanında kaybetmenin ne kadar zor olduğunu görüp ,başarı eldeleriyle yaşama mutlu başlarlar.TÜM ÇOCUKLARIMIZA Başarı ve sevgi dileklerimle..EDA(Aşiyan052)