Tüketiyoruz her şeyi .Sevgileri, yaşamı,zamanı , suyu, özlemleri, hasretleri tüketiyoruz.nasıl olduğunu anlamadan geçip gidiyor zaman. Ve biz hep erteliyoruz. Her şeye bol bol vaktimiz var nasıl olsa; sanırım böyle düşünüyoruz.

Oysa , geri dönüp de bir bakın. Neler kalmış ardımızda? Yapacağımızı planlayıp da, nelere yettirememişiz vakti. Neleri sığdıramamışız tek kişilik yaşantımıza?

Geriye attıklarımıza bir bakalım? Ya da önceliklerimize… doğuyoruz, büyüyoruz, ölüyoruz. Bu dünya üzerindeki sınırlı hayat döngümüzde, neleri sınırlandırıyoruz. Gerçek isteklerimiz nedir acaba? Ya da gerçekten istediğimizi düşündüklerimiz mi bizim için önemli olan?

Çoğu kez, karşımızdaki insana bizim için ne kadar önemli ve de değerli olduğunu söyleriz. oysa bir bardak gibi masanın köşesine koyarız . oradan izleriz onu. Çoğu kez masanın yanından geçenlere bu bardağın nasıl önemli olduğunu söylemeyiz bizim için, ya da bazen eğer dilimizin ucuna gelirse söyleriz. ne büyük çelişkidir. Bu kadar değerli bir bardak masanın tam köşesinde yer bulur kendine. Yanından biri geçse, çarpacak, ve düşecek yere.düşüp de paramparça bir şekilde sonlandıracak zamanını. Ya kimsenin çarpmasına fırsat vermeyecek bir şekilde olmalı masada; ya da her yanından geçene söylenmeli önemi ve istenmeli biraz daha dikkat edilmesi…

Yaşamımızdaki her şey de böyledir aslında… önce bizim için değerlerini saptamalı.sonra da bu değerler ortaya konulmalı. Konulmalı ki, gerçekten önemsediklerimiz zarar görmesin. Kırılanın yerine başkası alınır,doğrudur. Ya daha güzel olur, ya da çirkin. Ya daha pahalıdır, ya da ucuz. Ama gerçek şudur ki, eğer bu sonuca yol açan sizseniz; kırılanı asla unutamazsınız…

Bunları neden mi yazıyorum, genciz biz, ya da yaşlıyız. Ya anneyiz, ya da baba, ya da sadece birer çocuk. Biz yaşayamıyorsak eğer güzellikleri, biz seçemiyorsak hayatımızda neler yaşamak istediğimizi; en azından çocuklarımızın yaşaması için onlara sevgi verelim. Sevmeyi öğretelim, sevgiye sahip çıkmalarını bekleyelim. İnanın hayatın en güzel gerçeği sevgidir.

Yaradanı sevmek; yari sevmek, anne babayı, çocuğu sevmek, arkadaşları, yaratılan varlıkları sevmek; işi sevmek, iyiyi güzeli sevmek; zamanı sevmek… ama sonuçta sevmek…


Herkesin sevgiyle kalması dileğiyle


…………………..26.03.2008…..gülçin üzülmez
www.mevsimcell.co.cc/
............mevsimcell.blogcu.com.......