YEMİN
Bir antlaşma imzalandığında görünmeyen imzadır yemin. Kağıtlardaki hep birer gölgedir. Gerçeği daima yürektedir.

Suya atılır bazıları. Yüreğe kazılmayan bu çizgiler hiç bir kağıt üzerinde beş para etmez. Onlar kağıt ’ta sadece çirkin bir iz olarak kalır hep. Onun hayatı kağıda bağlıdır. Yanar yüreği, belki yırtılır. Tuzlanır raflarda, belki çürür toprakta. Belkide hiç yaşamamış gibi kaybolur gecenin karanlığında. Ve bir toz bulutu gibi dağılır sonsuzda

Yürekte yer bulamayanlardır. Bunlar, unutulmuşlar, yaşamamışlardır. Kaidesi belki altmışı bile bulmayan bir ömür kadardır. Bir gölge gibidir; Güneşli günlerde senden ayrılmaz, karanlık gecelerde seni tanımaz.

Sonu hep iki şekildir. Ya cennete açılan bir kapı, ya da cehennemden bir çukur. Yemindir bu. Mecnun ’un yerdeki sevda... Sözler ondan sessiz, yalnız ve vakur.

Seçersin, namluyu dayarsın kafana. Ve dil basar tetiğe. Ya nefsini öldürürsün, onunla gelen her şeye hakim olursun. Ve bedeninin tek idarecisi sen olursun. Ya da yüreğini vurursun. Bütün hayallerin yıkılır. Davan yarıda kalır. Güzel günler, güzel güller ve güzel gözler ölür. Varlığının tek hakimi, bedeninin sahibi, duyguların idaresi nefsin olur. Nefsin o zaferi öyle müthiş bir şekilde kutlar ki; Adeta cehennem kudurur. Mutluluk yok olur. Huzur bir garip ve aşk ölmüş ölmüş olur.

İşte yemin ve sonrası. Yüreğine kızarsın önce ve sonra dille vurursun nefsini. Sözler kurşun gibi işler kötü arzulara. Sonsuza dek yaşayacak; ne kırılacak ne yanacak nede kayıp olacak bir kağıda... Bu imza yüreğe atılır.

Sabır ve vefadır bundan sonrası. Zamanla aşk başlar ve davam zafere ulaşır. Günü gelir ayağına cennet kiralanır. Sonunda dostun davet eder. Arkası sonsuzluktur, mutluluktur. Aşktır.
Yemin için yeminler olsun.
Fatih USLU