Merhaba,

Benim üzgün olmamı isteyen tek insan. Sen biliyorsun zaten kendini ve ben sana yazıyorum. Üzerine alınma demeyeceğim. Alın, hatta gözlerinle değil yüreğinle oku bu satırlarımı. Sen sus lütfen, yüreğin konuşsun. Seni seviyorum demek o kadar saçma kalır ki artık. Ben yüzsüz değilim, gurursuz da. Zaten gururum yüzünden geçmedim mi senden? Şu kahrolası gurur ve senin sinirin bu noktaya getirmedi mi bizi? Her neyse. Bir daha olmayacaksın sen benim hayatımda. Bu mektubu yazma amacım şu, " Benim için üzülme." demiştin. Gerçekten düşünüyor musun beni? Hayır, hiç düşünmüyorsun ve benim üzülmemi sen istiyorsun bir başkası değil. Hayatında bir çok kişi oldu benden sonra, olabilir. Karışamam sana asla, buna hakkım yok zaten. Ama o kişileri lütfen uzak tut benden. Koluna taktığın o şahsiyet benim umurumda değil, olamazda, olmamalı da zaten. Yaptıkların o kadar çelişkili ki...


Yine de zahmet etme, ben üzgünüm. Sen gittin, sen sevmiyorsun, sen yoksun diye değil. Ya da yanında ki kız zerre üzmedi beni. Tesadüflere, fallara ve burçlara kızgınım . Ve hissettiklerimin beni yanılttığına üzgünüm. Siz hiç ayrılmazsınız diyen arkadaşlara kızıyorum en fazla. Sonra da kendime ve sana. Ben nasıl güvendim ki sana? Nasıl sevebildi yüreğim seni? Sen bu değilsin. Böyle değildin, değiştin... Her neyse özlüyorum yine de bazen. Alışmıştım sana. Alışkanlıklar kötüdür derlerdi de inanmazdım. Yine de vazgeçebilirim senden. Neden olmalısın ki? Görüşürüz demeyeceğim ya da hoşça kal bekleme benden. Yaptığın ve yapacak olacağın hatalar için ,

EyvAllah....




Hilal Özcimbit