DELİ-3
“ söyle bakalım Ali. İki kere iki kaç eder?”
Ali biraz sinsi, biraz da masumane kikirdedi. Kikirdemesini bastırmak için eliyle ağzını kapadı.
“cevap versene oğlum...”
Elini ağzından çekti Ali. Düşünüyormuş gibi yaptı. Hoca sinirleniyordu:
“dalga mı geçiyorsun lan!”
Ali tekrar kikirdedi. Sınıfın öbür yanındaki tombalak kıza baktı. Yanakları kızardı.
Bak sinirleniyorum Ali. İki kere iki kaç eder?”
Terlemişti Ali. Kikirdemekten karnına ağrılar girmişti. Hoca daha fazla dayanamamıştı. Yapıştırmıştı Ali’nin yanaklarına tokadı.
“benimle dalga mı geçiyorsun hayvan. Sen kimsin be geri zekâlı.”
Ali’nin gözlerinden yaşlar gelmişti. Başını kaldırdı. Hocaya baktı ve tekrar kikirdemeye başladı. Bir tokat daha, bir daha…
“ ulan geri zekâlı, gülme lan! İtin dölü. Gülme lan!”
Ali artık gülmüyordu. Başını kaldırmadan sessizce ağlıyordu. Hoca yerine dönmek için arkasını döndü. Tam yerine oturacakken bir ses duydu:
“ dört.”
Döndü. Konuşan Aliydi:
“ dört… iki kere iki dört eder hocam.”
Hoca şaşırmıştı. Aliyle göz göze geldi. Ve ali bir gülme dalgasıyla daha kasıldı. Elleri ağzında, gülmekten sarsılıyordu. Çocuğun yanakları kızarmıştı. Hoca sınıfa baktı. Baktığı herkes kikirdiyordu. O bir tek Ali’ye takılmış, ona sinirlenmişti. Bunun sebebi belliydi. Ali bir geri zekâlıydı. Ailesi öyle diyordu. O bir kaynaştırma öğrencisiydi. Bir deliydi…
Dayanamadı çıktı sınıftan. Yüzüne su çırpmak için lavaboya gitti. Aynada yüzüne baktı. Sümüğü, şerit gibi akmış ve dolgun dudaklarının üzerinde birikmişti…
SON…
Yunus Öklav