DOST BAĞININ BÜLBÜLÜ
Muharrem Ertaş’tan dinlediniz mi bülbülü?O bülbülün zarını,feryadını...Aslında bülbülle özdeşleşen Muharrem Usta.Ruhu şâd olsun,avazı yadigar kaldı bizlere.Hele bir yol türkünün sözlerini aktaralım da sonrasına bakalım:
“Bilmem neden böyle soldun
Niçin düştün zara bülbül
Yoksa yardan mı ayrıldın
Belli bahtın kara bülbül
Böyle garip garip ötme
Beni deli mecnun etme
Yeter gayri feryad etme
Dur yüreğim yare bülbül
Ne kadar perişan halin
Bahçede mi soldu gülün
Gel seninle arayalım
Derdimize çare bülbül”
Böyle diyor Muharrem Usta.Zara düşen,dara düşen bülbül müdür? Gam gussa denizinde çırpınan Muharrem Usta mıdır? Ne bilem belki ikisi de.
Mehmet Akif’in “Bülbül”ü, Aşık Veysel’in “Bülbül”ü. Bu ozanların bülbülle yarenliği nedendir? Kendileriyle bülbül arasında bağ kurmaları neden ola ki?
Bu babta çok şey var yazılıp söylenecek.Lafın kıyıcığından dolaşıp “Dost bağının bülbülü”ne gelelim.Oğulcuk’a geldik bir akşam yakını.Yakup’un Kahvesi’nin önünde birkaç kişi ayak üstü söyleşiyordu.Hazırunu selamlayıp geçtik.Ardımızdan:
“Köyün bülbülü geldi.” demişler.Kimin dediğini bilmiyorum.Biraz alay,biraz istihza kokan bir yakıştırma.Ama ben bundan gocunmadım.Tam tersine mutlu oldum.Bülbül olup dost bağında şakımak her kişinin harcı mı?
Efendim,serde Neyzenlik var.Ney üflerim.Neyin lahuti sesi berzahlar aşırır deli gönlüme...Kaval çalarım.Kendimi de “Fareli köyün kavalcısı”diye nitelendiriyordum.Bülbül olmuşum,haberim yok. Bülbül olmak ne devlet benim için. Dost bağının bülbülü olup şakımak şereftir.Dost bağında güller dermek ne güzeldir.
Bülbülün sesine kulak vermek için ehl-i dil olmak lazım.Gönül ehli olmayan ne anlar bülbül sesinden? Dost nefesinden? Öyleleri müziğin deruni dilden nağmelerini algılayabilir mi? Boş tenekenin tıngırtısıyla musıkinin ezgisini ayırabilir mi ehl-i dil olmayan?
Gönüller yapmak,gönüllere mihman olmak kolay değildir. Bunu başarabilmişsem ne mutlu bana...