Yorgunum..
Ve hiç olmadığım kadar umutsuz.. Zihnimde heder oluyor mısralar. Zihnimde yazmak isteyip ama unutmaktan korkutuğum için bir türlü yazamaya cesaret edemediğim dizeler.. İşte bak! Yine uçup gittiler...
Ne bu halim? Nereye kadar sürecek böyle! Bir yığın cevapsız soru.. Düşün, düşün, düşün... Bir çıkmaz..ben..sen..ve yalanlar.. Sana dair ne varsa unutmak istiyorum ve yeni bir sayfa açmak... Sonra gülüp geçiyorum halime..gözyaşlarıma aldırmadan gülüyorum. Hıh!! Yeni bir sayfaymış.. Hadi ordan.. Yeni başlangıçlar yeni sonlara yelken açar hem.. Herşeyin bir sonu var ve olmak zorunda.. Off... Saçmalıyorum yine.. Böyle ışte.. Saçma sapan bir insan oldum yokluğunda.. Tuhaf ama hâlâ gülümseyebiliyorum. Mutluyum!..sana inat.. Üzülmeye değmeyeceğini biliyorum. Belki bu yüzden olsa gerek.. Gözyaşlarım mı?! Hayır, Ağlamıyorum.. Senden alamadığım öcü onlara ödetiyorum sadece..hepsi bu.. Hem sana bir şey söyleyeyim mi? İnan ki, Ben seni unutuyorum.. Adını bile anmıyorum. Seni tınlamıyorum.. Çünkü artık seni sevmiyorum.... Bence inanma.. Çünkü yine saçmalıyorum.. Ve "ben seni çok özlüyorum"..