Yaşam ,başarıya odaklı olarak yaşandığında-hem kişisel anlamda,hem toplumsal bazda baktığınızda-gerçek mutluluğu getirir..Zira farklı olmaktır ,mutlu eden şey;bireyi.Örneğin herkes en uç noktada diyelim-ütopya bu ya-her şeyi satın alabilmekte..Bu ,bazılarını mutlu etmez.Zira,ben farkını yaratamadıkça,tam mutlu olamaz insan..Bazı ideolojiler de ,– her ne kadar iyi niyetli olsalar da-hepimiz birimiz için sloganını abarttığı için batmıştır..Denir,deriz ,söyleriz.Lakin,hani bana alkış??noktasına kadar inanırız.Daima bir kişi alkışlanır çünkü.Diğerleri de seyirci olmak zorunda bu durumda..Ego böyle çalışır..Başarıya giden yolda hep iki kişiden biri olacaktır,tepe noktasında..Birincisi çok çalışır,hep başarıya odaklı olarak zamanı planlar ve sonuçta,ikinciye yenik düşer..Niyae??İkinci de çalışır ama gereğince..Onun illa da diye tercih ettiği bir hayatı olmamıştır.Farklarına gelince..Birincisi pazara çıkar ve en fazla kaliteli ürünü ,en optimal fiyata satın alır.İkincisi de bunu yapar ilk hafta..Sonraki hafta,birincisi,yine tanıdık pazarcıya gider ve zamanla onunla dostluk sağladığından da yanılmaz alışverişinde..Bu,onu bir yere taşır.İkincisi ise,her hafta,tüm sergileri gezer ve,en uygun olandan alış veriş eder..İlk zamanlar,birinci kadar kredisi olmaz pazarda..Lakin,o hem haftalık alışverişine bakar,hem de heybesine atacağını atar..Böylece,son ikiye kalınca finalde,onun heybesi daha doludur..Daha çok şey çıkarır ortaya..Yani,her şeye rağmen başarmak çok şeydir..Mutlu olarak başarmak ,her şeydir..