Aşk yok olmakmış diyorlar.Oysa aşk,yok olmasıymış.O’nun yok olması. Yokta aramakmış. Yokken aramak, yokken düşlemek, yokken beklemek… Sonunu bilemeden, sadece ümit etmek. Aşk yarım kalmakmış aslında,yarım bırakmak…Aşk yaşanmamışlar,yaşanmak istenenlermiş.Belki de aşk yalnızca beklemekmiş yoksa adı aşk olmazmış. Evet çok güçlüymüş; Yaşanamadığı için. Hatta aşk,yaşanamayanları o kadar çok olanmış ki, düşlemek istediğinde neyi, nasıl, nereden yola çıkarak düşleyeceğini şaşırtırmış.Meğer böyleymiş…Yaşamadan bilinmezmiş.Ve ancak yaşamadan bilinirmiş,yaşayamadan…
Bunu yaşadığında der ki kadın : ‘Acaba sadece yaşayamadığım için mi bu his?Şimdi gelse,bir ses verse, bir el uzatsa…Acaba o zaman bir anlamı kalmaz mı bu duyguların?’ Evet kadın der bunu, çünkü kadın bu, sever düşlemeyi; özlemeyi;göz yaşı dökmeyi ve belki de bile bile üzülmeyi…Ah şu kadın,ah şu acıya aşık mahlukat,ah şu en derin duyguların esiri,yaşanmamışların büyük hasretçisi…Sensin bunları yaşatan kendine.Suçlu değilsin, sadece böylesin.Yaratılışın böyle,sen ne yapasın?O’ndan değil diye koskoca sevdayı görmezden gelirsin de bir çikolata paketine gözün gibi bakarsın,dokunduğunda heyecanlanırsın O’ndan diye.İşte sen busun,fazla duygulusun.Çok derinsin,içlisin,sen böylesin.Zira böyle olmak mecburiyetindesin.Öyle ya, sen annelikle şereflendirilmiş, sen bu yüce görevi aşkla yerine getirme yüreğine sahipsin.Sen yoğun hissetmeye,sen canın pahasına sevmeye,sen şefkat göstermeye,sen AŞKa aitsin.Sen busun,kadınsın sen.Fazla hassas,çok kırılgan,naziksin.Tüm bunlar kadar da güçlü,özel,değerlisin.Tıpkı bir mücevher gibi…Evet kadınsın sen,mücevhersin.Cennetin ayaklarının altında olmasına adaylıkla şereflisin ! Şayet aşkla gidilen,aşksız ulaşılamayacak yer ise cennet, işte bunun sırrıdır aşk için sana verilen meziyet.
Aşk..Aşk yolun sonudur aslen.İnsan yolun aşk olduğunu düşünsede çabucak tükenen sabrı yüzünden…Ve aşk sanılan yol, aslında maşukken…Maşuk...Maşuk öyle bir yol ki,öyle alevli,ateşinden öyle parlak ki,kör eder aşığı.Ve aşık artık ama ! Hayır, lüzum yok telaşa.Zira aşktır amanın ancak ama olarak bulabileceği mana…Evet göremeden, yalnız hissederek, yanarak, tutuşarak, susayarak, yaşayarak ulaşılır ancak aşka ve ancak maşuk ulaştırır aşığını manaya eş aşka…
Kolay iş mi aşka ulaşmak, aşkı yaşamak, aşkla solumak, rüzgarında savrulmaya hak kazanmak?Hayır ! Önce yanmak, önce O’na yanmak, önce yana yana susamak ancak sonra aşk deryasına ulaşmak !
Aşık ! Yanıyorsun,bunun için yaratıldın, yanacaksın ! Ve ancak asıl yandığının aşk olduğunu anladığında kanatlanıp uçacaksın ! Aşık ! Yakacak seni maşuk ! Yanacaksın ve anlayacaksın yana yana, yana yakıla anlayacaksın : maşuk yalnızca alevi ateşin ! Ve yangının yeri, aşka yanan yüreğin…
Maşuk ! Yakacaksın ! Aşık ! Yanacaksın ! Ve AŞK ! Aşık amasına, mana kanatlarını sen takacaksın ! Aşık varacak, aşık uçacak ordan gayrısına…Ancak o vakit kavuşacak yangın yeri AŞK deryasına…