Dert etmiyorum artık
Alıştım bir kere
Umrumda bile değil artık
Geri çekilmek varken
Yanaşmak niye diye
Soruyorum bazen
of of ...
İstemiyorum artık
Vazgeçiyorum herşeyden
Sevgiden aşktan soğudum
Yıpandım be arkadaş yıpratttılar
Hakikaten yoruldum usandım
Yaşadığım bulunduğum bu ortamda
karınca kadar değerin yoksa
Merhamet etmiyorlarsa sorgulanmıyorsa
Yaşamak neye yarar diye düşünmek
Saçma değil mi arkadaş saçma
Saçma ama gerçek
Luzümsüz insanların yanında luzumlu bulunup
Onlarla konuşmak sohbet etmek
ah ah...
olmuyor be yapamıyorum
Herkesi kendim gibi saf temiz sanıyorum
Kıramıyorum iyi niyetliyim çünkü;
Saygıyı sevgiyi ve değerlerimizi
Ve değer verdiklerimizi
Çok iyi biliyorum sabrediyorum
gülüp geçiyorum
Küçük duruma düşeceğime kendim
Kendilerini çok büyük gören
Asıl küçük insanlarla ben muhatap olmuyorum
Bazen selam bile vermeye değmez kişilerin
Hatrı kırılmasın diye hatrını saymaktansa
Oralı bile olmayıp umursamamak
Aldırış etmeyip
Kimin ne söyledğine değilde
Benim ne söylediğime bakıp
Yolumda ve benim belirlediğim çizgilerle
Hedeflerde yürümek ilerlemek istiyorum
Engel varsada o engelleri aşmak
Var gücümle hayatla mücadele etmek istiyorum
Doğruğu yanlışı ben çok iyi biliyorum
Bana anlatmasınlar
kendileri anlasınlar be arkadaş
Kendimi ispatlamak gibi bir lüksüm yok
Olmadıda zaten
Ben kendimi biliyorum
Başkalarının beni bilmesi tanımasına gerek yok
Beni düşünen düşünsün bırak
Bilen bilsin iyi kötü
Çünkü benim hayatım beni ilglendirir
Başkalarını değil.