Peki ya ardında bıraktıkların ? Hiç gelmiyor mu aklına hatıraların, yakmıyor mu içinin derinliklerini.. Acıtmıyor mu kalbini ? İnsan dünyanın öteki ucuna gitse bile uzaklaşmış sayılmaz. Anılarını bırakmıştır geride.. Sevdiklerini, sevenlerini, kalbini bırakmıştır. Bedeni uzaklaşsa da kalbi hâlâ ordadır aslında. Bana seni unuttum deme şimdi sevdiğim. Anılarımızı hatırlamıyorum deme.. Aklın kaldı birlikteliklerimizde biliyorum. Düşüncelerin saklı kaldı bende. Yüreğime kilitledim gözlerini, sözlerini.. Aklımda vurgunsun gittiğin günden beri. Ağlamasın artık kalbim. Gözümde yaş kurudu artık, kalbim direniyor yokluğuna.. Köprü olabilmek için iki destek gerekir. Bir tarafı yıkılırsa hiç olur öteki tarafı. Söyle, neden yıktın onca sevgi dolu hatıraya şahitlik etmiş bu sevgi köprümüzü ? Aşk tek taraflıdır ama sevgi iki kişilik.. Aşk ile sevgi aynı değildir sevdiğim. Aşk, yürekli insanların işidir. Her insanda bulunmaz. Sevgi duyduklarından, aşık olduğun için vazgeçmektir aşk. Yürek işidir aşk. Mangal gibi bir yürek gerekir aşk barındırmak için.. Sevgi, merhamettir. Tebessümdür sevgi, bir anne şefkatinde bulunan. Kısaca sevdiğim, sen aşkı beceremedin. Sevgi duydun sadece, merhamet ettin yüreğime.. Oysa ben merhametin yanında aşkı da istemiştim senden. Sevgiyi tattırdın ama aşkı veremedin yüreğime.. Olmadı sevdiğim, ikimiz asla biz olamadık.

Enes Demirci