Gündüzleri hayalimi, geceleri düşlerimi süsleyenimdin.
Gönlümdeki bütün yollar sana çıkıyordu. Sen bekle diyordun; bense bekliyordum. Gelen bütün kısmetleri geri göndermiştim. Anne,baba, kardeşe rest çekmiştim. İllada sen olmalıydın. Sensiz yapamıyordum, bunu sende biliyordun.Bekle diyordun, bana umut veriyordun. Ve sevdan beni yerden yere vurmağa devam ediyordu. Kahretsin şöyle bütün gücümü bir toplayıp Sana güzel bir hayır demek istiyordum. Seninki sevgi değil demek istiyordum. Yapamıyordum…. Geceleri seni düşünmekten uyuyamıyor. Gündüzleri ise ya seni görebilmeyi yada telefonunu bekliyordum.
Yıllar geçiyordu sen degişmiyordun, bekle seni seviyorum diyordun,bekliyordum…. Sensiz bir dünyayı düşünemiyordum. Sanki nefes almamın anlamıydın. Çevremdeki herkes bana karşı çıkıyordu yapma etme o senin yıllarını çalıyor diyorlardı. Ben bekliyordum. Her şeye rağmen seni seçmiştim.
Yıllar sonra bir gün geldin, bana seni seviyorum ama olmayacak dedin.
Sen olmayacağını baştan biliyordun. Ben de seni beklemekle hep kendimi kandırmıştım. Sensizlik aklımın almayacağı bir şeydi. Lügatımda yoktu. Ne kadar da basit olmuştu senin için olmayacak demek. Şimdi ben; Avuçlarımda akan yıllar, yıkılan hayallerim ve sensizlikle başbaşayım.

Sen gülümse.


02.12.2007 Bad Hersfeld
Saat 19:48
Zeynep Şekerci