Neden içimizi dökmeyelim… İç dökümü diyorlardı değil mi bu duruma? Dökmek bir nevi israf değil mi diyenler bile var. Özellikle bir ağzın iki kulağın varlığına işaret edenler bile olmuş. Hadi uyduk diyelim bu laflara hatta ağzımızda ıslık bile olmadan gözlerimiz yerlere sabitlenmiş kendi iç hesaplaşmasını bitirmeyen insanlara döndük iyi mi? Hadi gir kendi kendinle silahların en korkuncuyla çatışmaya…
Eline, diline, beline hâkim ol demiş dostlardan biri. Kim kefil olabilir ki? Er işi diyelim sorarsan herkes veliyullah kesilir de orası ayrı konu. Demem o ki iç dökümü şart arkadaş! Ele hâkim olunur(hakim olamayanlar köşeyi döndü) bele şöyle böyle ama bana sorarsanız biraz iç hakimiyet ve incelik gerektiren bir konu yine de garantisi yok; dil kolay tutulmaz be ustam… Hani konuşma dili var yazı dili var sonuçta konuşma değil mi bu serüven?
Eskiden kâğıdın kokusunu alarak kalemin cızırtısı ile yapılırmış şimdilerde klavyenin şıkırtıları sarmalıyor bu zevki. Hayattan beslenen insanın söyleyecek muhakkak sözleri vardır işte. Okuyan insanın çenesini de bağlasanız durmaz herhâlde ya birde düşünen insanın? Varın gerisini düşünün…
Şiiri açıklamaz hissettirir… Düz yazısı düz bir ova gibidir.
Öfkesini, özlemini, aşkını sayfalara dökenlere selam olsun …

20.04.13