Kimsesizlik ne kadar zordur
Bir ömür yüreği dağlayan ve kedere boğan kordur
Muhabbet ve meşveret niye vardır, sevgi ve edep nasıl bir sorgudur
İnsan ne hasrederse, hassasiyet içinde münasepet kurmayı bilirse, korku halden uzaktır

Ve fakat yaşlılık ne büyük ikramdır
İzzet ve ikram adına, hürmet ve edep makamında imtihandır
Muhtaç olan her kimse ve ziyadesiyle düşkün biriyse, akıl ve izan sulale dalmalıdır
Her ihsan ve inayetin bir sahibi ve gözeteni bulunmaktadır, onun için vicdanın sesine kulak verilmesi zarurettir

İnsan bir umut içinde can bulur
Merakın sadrıyle sabrı ve kanaati yudumlayıp durulur
Kaç vakit pencere önünde ümitle beklenir, bir kuşun konması gönüle dokunur
Eş ve dost, evlat olan kimseler her ne hikmetse artık tok, bahaneler içinde kıvranıp, nefsini avutur

Bir yudum su, bir lokma ekmek
En düşkün haldeyken hasretle beklenen alaka ve himmet
Her nefesi o vakitler dost biliyor ve medet umarak gözlerine bakınıyor, kime külfet
Mütebessim bir eda ile seslenen ve ihsanını esirgemeyen yüceliğe en kalbi manada ve şevkle bu solgun gönül imreniyor

Mustafa CİLASUN