Senden başka sevenim yokmuş benim. Yaşadığım hayata çarede yokmuş senden gayrı. Zaman geçtikçe artan bir sancı gibi,her saniye sensizlikle uğraşmak. Gel kurtar beni bu azaptan.
Gecenin bir yarısı sokaklarda dolaşırım sessizce. Yalnızlıktan bir kaçış işte. Kalabalığın içine bırakmak kendini. Yaşamla savaştan vazgeçiş benimki. Denizin dalgalarına bırakmak gibi kendini. Bazen kıyıya doğru savrulmakta bazen çok açıklara. Ama her dalga canımı yakmakta derinde.
Senden başka kimsemde yokmuş meğer. Böylesi bir fırtınaya tutulduğuma göre. Yakınlarda uzanan bir el yok yada etrafta bir cankurtaran. Gerçi sen olmadıktan sonra kurtulmak isteyen de yok aslında. Sadece düşünceler işte. Hayatın anlamını yitirdiğinde bastıran boş düşünceler. Öyle bir şey ki sensizlik; kelime olmadığı için “bir şey” diyorsun sadece.
Acıkınca ekmek diyorsun. Susayınca su , canın yanınca ah diyorsun. Konu sensizliğe gelince ne “ekmek” ne “su” nede “ah” anlatmıyor işte. Sensizlik bu anlatabilsem zaten sensiz kalmazdım böyle. Senden başka sevenim de yok,senden başka kimsemde yok çarem de. Gel kurtar beni bu azaptan. Pardon gel kurtar beni bu “bir şey”den.
25.02.2013 17:39