Yaşlı adam yirmisekiz yıldır yazmaya çalıştığı kitabı en sonunda bitirebilmişti.Gecesini gündüzüne katarak, büyük emekler vererek bitirdiği bu kitap onun için çok büyük önem taşıyordu. Kitabını tanıdığı bir arkadaşının vasıtasıyla kısa bir süredi basım işinide halletmişti. Şu elinde tuttuğu kitap harfi harfine satırı satırına kendisine aitti...

Çok mutluydu, ölmeden bugünü görebilmek ziyadesiyle rahatlatmıştı yaşlı adamı...

Elindeki kitap O’ nun için bir hazine değerindeydi adeta. Acaba bu kitabı nereye saklamalıydı. Hiç kimsenin bulamayacağı bir yer olmalıydı. Zaten gitgide kısalan ömrü sonlandığında bile bu kitap bulunmamalıydı. Öyle bir yere saklamalıydı ki, bin asır geçse bile saklandığı yerden hiç bir kul çıkarmamalıydı...

’’ Ben bir kitabım ’’

Her insan aslında bir kitap. Dinlemeyi bilen bir insan olduğum için, bir çok arkadaşım dostum, derdini tasasını anlatır bana...

Dinlerim gerekirse teselli ederim, çözümlenmesi gereken durumlarda yardımcı olmaya çalışır, arada bir öğüt nasihat derken, sıkıntısını bir nebze giderir, rahatlatırım elimden geldiğince...

Daha sonra empati yaparım, ’’ ben olsam ne yapardım ? ’’...

’’ Böyle bir durumda ne yapmak lazım ? ’’

Arkadaşım işlediği bir günahın vicdan muhasebesini yaparken, gözyaşları arasında pişmanlığını dile getirirken, ben düşünürüm :

’’ Acaba bir başkası bu hataya düşmesin diye ne yapmak lazım ? ’’

Bir tanıdığım komşu, anlatırken kızına yapılan çirkin teklifi, büyük öfkeler içinde ...

Evli olan kızına, kocasının akrabası tarafından, mesaj atılmış faceden,

’’ Senden hoşlanıyorum, ne olur bir kez çıkıp bir yerlerde konuşalım ! ’’

Ben bir kitabım...

Düşünüyorum, bu kadar nasıl ahlaksızlaştık ?

Düşünüyorum, yazıyorum bir yerlere, bir hikaye yazsam anlatsam , kurku desem, kurguyla vurgu yapsam, yaşananlara...

Kitap yazıp, okunmasın diye saklamak köşe bucak....

O kitapta okunduğu zaman yüzümüzün kızaracağı, günahlarımız varsa, kimseye bir faydası olmayacak tamam ...

Ama birisine azıcık ders olacaksa, insanlığa bir faydamız dokunacaksa okunsun her kitap...

Atılmasın bir kenara ... Yazık ! çok yazık !

Diyorum ki :



ben bir kitabım
yaşadıklarımı yaşamadıklarımı
gördüklerimi
göremediklerimi
anlatamadıklarımı anlatabildiklerimi
bana anlatılanları
başkalarının yaşadıkları
yaşamadıkları
yaşamak istediklerini
yaşamak istemediklerini
ben bir kitabım aynası dışa dönük
yansıtıyorum iç dünyamı yazdıklarımla
karmakarışık duygularla doluyum kimi zaman
haykırıyorum tüm kötülüklere
kulaklarımı tıkayarak kendi avazıma
ben bir kitabım ister okuyun ister okumayın
yazılmışım bir kere
yaşıyorum iyisiyle kötüsüyle
doğmuşum bir kere
ben bir kitabım
adım hayat
düşünüyorum
üzülüyorum

insanım