bugün çok değişik bir gün. hiçbir şey olmadı, hatta o kadar hiçbir şey olmadı ki, uykudayım sandım. çok kötü hissediyorum. her an hıçkıra hıçkıra ağlayacakmış gibi. sevdiğim insanları üzüyorum, bunun farkındayım ama neden böyle yaptığım hakkında hiçbir fikrim yok. aşık olmadığım ama her şeyden çok sevdiğim biri var, yalnızca o olsun istediğim biri. ama öyle olmuyor, yalnızca o olmadığı gibi, o da olmuyor.aslında oluyor. sadece pek fazla umursamıyor o kadar. bu iyi bi’şey ama bana karşı olmasa daha iyi olurdu. ben bir kızım çünkü sevilmek istiyorum. ve bunu hissetmeyi.
bir replik "unutmayın, sadece ölüler huzurludur" diyordu. sanırım gerçekten de öyle. yeni doğmuş bebek bile ağlıyor, 5 yaşındaki çocuk da ağlıyor, 16 yaşındaki de, 80 yaşındaki de ağlıyor. herkesin mutsuzluğu var. ama ölüler öyle değil. yalnızca nefeslerini tutarak uyuyorlar. bu onlara mutluluk veriyor olmalı..