Yaralı yüreğimin ilacı olmuştun. Yaşlanmaya yüz tutmuş bedenimin iksiri. Bu defa bulmuştum aradığım aşkı. O masum gözlerinde bulmuştum, pırıltılar içinde. Bu sefer yanılmayacaktım ve mutlu olacaktım. Zaman artık benden yana olacaktı. Mutluluk gülümsetecekti yüzümü ve ben yaşamak için savaşacaktım. Gözlerine bakıp meydan okuyacaktım herkese her şeye. Gözlerinde bulduğum aşkla başladı hayatım yeniden.
Seni görmek için saydığım dakikalar bile mutlu etmekte beni. Gördüğümde göğüs kafesimi zorlayan kalbim gibi. Artık güneşin doğuşunu beklemek yok. Benim güneşim doğdu dünyama. Şimdi tan vaktinin kızıllığı seyretmek var. Şimdi mehtabın denize yansımasını, omzumda başınla yıldızları seyretmek var. Dolunayın altında yürüyüşler,yağmurda gezintinden sonra gökkuşağının ahengine kapılma zamanı. Hayallerle havalara uçmak, sevgilerle yaşamanın zamanındayız. Kanatlanmıştım gelişinle. Bu sefer bu sefer gerçekten mutluluğu yakalamıştım. Kimselerin tadamayacağı bir mutluluk ve yaşayamayacağı bir aşktı bu. Artık yaşamanın bir anlamı olmuştu. Dünya yaşamaya değer bir yer olmuştu. Dünya sevgi doluydu artık yaydığı aşk kokusuyla. Yıllar sonra yeniden yaşama dönmek yeniden sevmek aşkı tekrar tatmak paha biçilemez bir duyguydu. Zaman su gibi akıp gidiyordu artık. Boşluğu seyrederken bile yüzünde bir gülümseme oluyordu. Gelecek için planlar yapılıyordu. Sevgi sözcükleri fısıldanıyordu kulaklara. Ve artık yaşanıyordu gerçekten yaşanılıyordu.
Bir gece yarısı geldi yine. O gece yarısı her zamanki yerimizdeydim bende. Her geceki yerimiz elimde her zaman ki gibi bir gül var yağmur yağıyordu usul usul köşede ki ağaç da yerindeydi. O gece sen yoktun sadece. Ne bir haber geldi ne bir not senden. Sadece sessizlik vardı gecenin içinde geriye kalan. Tepelerin ardından güneşin pırıltıları yükselmeye başlıyordu. Ama nafileydi bekleyişim. Bir sonra ki gecede aynı yerde aynı gece yarısındaydım ve sonrasında ve sonrasında. Evinin önünden geçtim kaç gece yarısı. Işıklar sönüktü perdeler kapalı. Karanlığın içinde derin bir sessizlik vardı sokağın içinde. Yinede umut vardı içimde. Hep belki diye bekledim o köşede her gece yarısı belki diye geçtim evinin önünden.
Aradan geçen yılları sayamadım. Şimdi yine o köşe başındayım. Yine gece yarısı yine karanlık yine sessizlik ve sensizlik var sadece. Köşedeki ağaç büyümüş dallanıp budaklanmış. Yaslandım ve bir zamanlar altında döktüğüm gözyaşlarım geldi aklıma ve yine süzüldü yanaklarımdan. Toprakla buluştu gecenin yarısında ve mazi yeşerdi derinlerde.
Bu gecede belki diye gelmiştim buraya. Hani o masum gözlerinde bulduğum aşkı yeniden bulmayı umarak. Ama yanılmış ben yine. Her seferinde olduğu gibi bunda da. Bunu anlıyorum şimdi çok geç olsa da. Elimde ki gülü bırakıyorum ağacın dibine ve yanına bastonumu bırakıyorum usulca. Belki yolun düşer buralara ve görürsün benden geriye kalanları. Bak yine de umut kırıntıları barındırıyor yaşadıklarım.

02.02.2013 17:41