Aklın ermediği sırlar perdesi aralanmadıkça tetiğe basmaya cesaret edemiyor insan. Tek başına kalınmış bir oda içerisinde konuşamadığın gibi. Cesaret, akıl ve kullanım ile alakalı bir durumdan yola çıkarak diğerlerinden başka şeyler görebilirsin. Her şeye sessiz kalabilirsin belki bu hayatta, görmezden gelip kahkahalar atabilirsin ya da gözyaşları dökebilirsin. Bunu karşılığını almadığın zamanlar da gelecektir, canın yanmaz. Tek isteğim şu ki farkına varayım bir şeylerin, en saçma yoldan doğru yola çıkacaksam o yol kesiminde çok canavar göreyim ama yine de bulayım; tabi henüz ortada bir şey yok.

Beklenmedik bir anda tehlike de çıkabilir karşına. Hazırlıksız yakalandığın şeyler seni daha çok güçlendirir, beklenmedik terapilerle ona daha çok motive olur daha da unutmazsın. Tutsaklığı yenersin böylece, çünkü monotonluk da hayata tutsak olmak demektir. Başkalarının elinde oynatılmak kötü bir duygu, insanı alçaltır ve gururunu kırar. Tabi böyle bir şey var diye başkasını ezeyim ben yukarıdaki olayım mantığı da kullanılmamalı. Başarının en alçakçası zayıfları ezdirendir.

Seni görmeyen gözler ardındaki karanlıkta neler olup bittiğini merak etmiyor musun hiç? Bence artık etmelisin. Kolay tabi her şeye olduğu gibi bakmak, kendimi tekrar etmeyeceğim, aynı şekilde yazılarımı da. Oyun ve klasik – modern tartışmasından öteye geçemiyoruz bu hayatta. İlk oluşan larvalardan beri ancak bu kadar gelişebilmişiz.