hayrettin taylan



Şairzal:
Sevdi….


Sevmek kadarmış. Kaderin de sevmesi varmış.

İnşa edilmiş özel bir ruh kentiydi. Güleçliği kat kat yüceliyordu yaryüzümde.
-Bekledim…
Şule şule yandım. Beklentilerimi oyaladı. Artık nakışladı ruhumu.Çeyiz olarak en özel duygularını sundu.
-Bir gönül evi oluştu.Artık, onun kadar ona kaderdim.

Şulenar:
Ben aşkına karşılık gelen dünyanın diğer ucuyum .Ucum ile sevda ucum arasında sensizlik var.Senli düşlerle daha büyüyorum.Bir ömür çizmek istediğim içsel bir resim gibisin.Sevgimin fırça darbeleriyle çiziliyorsun.Her adımda adım kadar yakınsal ışıkların geliyor içime.
-Bilinçliğin ruhuma iyi geliyor.Her şeyi oturmuş karakter kentisin.Hayalimin ürettiği erkek tiplemesinin toplamısın. Sana geldim, senleştim şairim.
Bir kalp şulesiyim.
Bu kalbin içinde binlerce ev, bu evin içinde binlerce yaLnızLık kapısı, kilit üstüne kilit vurulmuş benliğim vardı.
Sen geldin.Dahası bana büyüdüğümü hatırlattın.Sağ ol şairim.


Şairzal:
Her odası karanlıktı ruhumun odalarının. Kadınsal ışıltınla aydınlandı üst benliğim.İçimdeki çocuğun doyum masalını yazdın.

Sevdin ,ya zaman…
Bu sensiz zamanlar neden geçmiyor.Neden sensizliğin güneşi batmıyor.Neden özlemlerimin yeşilliği , yeşil gözlerinin eşitliğinde.
-Eşitçe seviyor muyuz?
Şulenar:


Hala gönlümde volkanlarının halayı devam ediyor. Fay kırıklarından sana geldim.
-izLeri var bu özlemin/ seni kendimden daha çok özlediğime göre/ eşit nereli şairim.
-Ben hangi özdeş sevdanın şulesiyim.Yüreğin yanık mı yoksa yanışlarım sizin oralı mı?


-Artık susuyorum… Çoktan çok
sevmek için..
sözlerim bitti..

Şairzal:
-Sahiden bitti mi?
Bu mutlu sonun ummanındaki Leyla dalgaların sözsüz romanlar okutuyor

Yaşamın karmaşa kamerasında anlarım sadece senli anılarımı çekiyorum.
-Susamış bir suskunluk gibisin.Çok konuşan değil,çok yaşayan,çok yaşatan aşk izlerin var.

Aşk ve zaman iç içe senli bir ayna.Suskunluğun taranıyor yüreğimde.

Hala , güleç sevdanın pınarında akıyor sözcüklerin.Seninle konuşunca büyüyor İstanbul.Herkes adına topluca bana konuşuyorsun.


-Yokluğuna iliştim.İlişkim var , varlığına.Konuşmalı suskun tümcelerin.Benimle yaşadığın, benlik kentine geldin.Egoları tamir edilmiş ruhumun trenine bindin.Sağlam duruşu olan, aşk ve yaşam yollarını bilen iyi bir makinistim.

-Karakter şehirlerinden yıllarca geçtim.Her karakterden bir güzel sevdim.Sosyolojik bir pejmürde, beni mürai dillere taşıdı.
-Artık sen varsın, ben kadar.
Şulenar:
-Yolları, aşk yolları, yılları, ilimleri, algıları, huzuru, mutluluğu dahası bir kadını tümden tanıyorsun.Bir kadını mutlu etme sanatının atlasısın.Onu gördüm, orada kaldım.Hayalimin atlasındaki her renge uyumlu ve uyanışlıydın.
-Onlarca renkli duygularım vardı. Hepsine karşılık oldun.Rengimin özdeş öznesi olunca yüklem olarak bu büyülü, büyük aşkın cümlesinde kaldım.
Öyle bir yere ve yare geldin ki tanımsız okundu aşk.Talihimin tarih köşkünü açtım.Sana hazır bir sultan olarak süslü yarınlarımı sunuyorum.Bütün ilklerimi ilikler misin?
-İliklerime kadar yaşatır mısın aşkı ve her duygumu.
Şairzal:
-Seni dizelerime doladım.Seni cümlelerim bağrında kaynattım.Seni manalarımın varyantlarına varsıl gelecek yaptım.Seni yüreğime başkentler başkenti yapıp sevdim.