Mutsuzluk yalnızlığımın damarlarına dek kök salmış artık
Ruhumdaki nefes tükenmek üzere ,Boğuluyorum .

Bir gece
Gökyüzünün en guzel en parlak yıldızını söndürdüm kac kez tereddüt edip,bin nasihat yemeden .

Uykusunu alamamış Mehtap ,aydınlanmaya hazırlanıyor ,sabaha
Ilık bir yağmur çiseleniyor İzmir’in arnavut kaldırımlarına.
Mevsim yağmurları, sırf seni daha da özletiyor diye ,
Baharda ,yeni yeşermiş Mimoza ve Gelincik tomurcuklarını kopartıyorum,
yemyeşil yapraklarından.
Diğer çiçekleri görmüyorum bile,öfkem büyük.
Dokunaklı merhamet ruzgarları sarıyor ruhumun dehlizine
Üzülüyorum ,düşünüyorum
’Eskiden böyle vicdansız değildim’ diye.
Gökkuşağı sarhoş ,dili kekeme olmuş ,kelamları yarım yamalak ,doğru düzgün bana sövemiyor bile.

Bir deniz kasabasına gidiyorum ,yalnız.
Oturuyorum ,manzaranın en ihtişamlı yerine.
Bir elime sigara alıyor ,diğer elime rakı şişesini
Martılara anlatıyorum Hikayemizi
Yıllların birikmiş Günahını çıkartıyorum,yağmalanmış Yüreğimden.
Derdime hem ortak ediyor hemde ağlatıp,üzüyorum onları.

Daha evvel yediğim Gevrek kırıntılarını savuruyorum gagalarının payına
Endişelenme sakın !
Aç bırakmıyorum ,onları.

Hasretin har olup yakarken ıcımı
Seni bana hatırlatan o şarkıları açıyorum ,sırayla dinliyorum .
Eski gunler tütüyor ,Hüznümde.
Hüznüm,
kıvrım kıvrım olup dolanıyor boğazımda,Boğuluyorum .Sensizliğin öfkesi
kusuyor içimin en ortasına.
İintizar ediyorum feleğin çarkına günah keçisi ilan ediyor kader denilen meneti ve orayı da terk ediyorum .

Seni özlediğimi en çok kurak yalnızlığımda
Bir de kanmayıp da içemediğim ,göklerden Rahmet Suları yağarken Anlıyorum

Sen ,
Yüzümü ,Aynalarda değil de senin cemalinde bulduktan sonra başlamıştın
Yalnızlığım da
Kelebek olup uctuktan sonra başladı

ve Ben En fazla bu kadar vicdansız olabiliyorum Sen ise kendi verdiğin vaadlerin ıcınde .
boğulduğun kadar vicdansızsın

K .Merve YALÇINKAYA
10 NİSAN 2013 /İZMİR
SAAT 19 :28