İnsan doğduğunda sadece yanı başında ailesi vardır.Korunmasız ve bilgisizce yontulmamış bir halde Onu sabırla ailesi sonra da eğitim yontar.En son halinin cilasınıda kendi atar.O hiçbir şey bilmeyen insan yontulduktan sonra kendi kararlarını kendi hayatını şekillendirir.Kendisine yol vermeye çalışırken bazen ezer bazen ezilir ama buradaki en önemli nokta teraziyi doğru tutturabilmektir.Karşındakini ne çok ezmelisin ne de kendini benliğinden çıkartırcasına ezdirmelisin.Bu yazıyı neden yazıyorum biliyormusun sayın okur?Gözlerimi açtığımda sadece ailem vardı.Beni yonttu ezdi bir şekil çıkarttı eğitim girdi hayatıma son şekillendirmeyi yaptı.Bu yontulmadan kendime bir sonuç çıkardım ve nasıl bir insan olmam gerektiğine karar verdim ve cilamı attım.Mutlu ve umutluydum.İçimde rab tarafından birkaç damlayı aşmış şekilde damlatılmış yüreğime insan sevgisi vardı.İnsanların beni sevmesine gerek yoktu çünkü içimde herkese yetecek sevgi vardı.Şimdi ki halime Ayna da uzun uzun baktım durdum ve düşündüm.Sanki o insan sevgisi o dünya ya yetecek olan içime sığmayan sevgi yok olmuş ve umutsuzca bir köşemde oturmuş kaderimi bekliyordum.İnsanlar sevgimi kullanmış iyi niyetimi suiistimal etmişlerdi.Beni benlikten çıkartmış içimdeki sevgiyi yok etmişlerdi.Sonra yine oturdum ve düşündüm.Düşünürken yalnız kaldım çünkü yine herkesi kırmıştım.Çevremde sevdiğim ve değer verdiğim hiçbir şey kalmamıştı.Yine yanıma baktığımda Ailem vardı.Aslında yalnız da değildim sadece çevremdekileri elekten geçirmiştim.Benim yine bir kriz dönemimde yanımda olmayanın iyi günümde de yanımda olmaya hakkı yoktu.Ve dedim ki kendime: Uyan! !!
İçinde ki sevgiyi ve çocuğu kaybetme!!Bir gün hakettiğin sevgi ve saygı sana geri dönecek.İlla ki senin verdiğin sevgi ve saygıyı biri anlıyacak …Sen kendin ve dünya için hayırlı bir insan olmaya devam et…
Bu dünya da herkese yetecek sevgi ve güven var.Sadece doğru yolu bulmak kolay değil!Arıyacaksın ve bulacaksın!!!
Şu an da buldum mu HAYIR!!
Ama bulacağım biliyorum…