Sen hiç seni sevdin mi?

Özledin mi kendini?

Adını andığında -titrek- kelimeler düştümü dilinden?

Sensizliğin yalnızlığına -tek- başına katlandın mı hiç?

Hasreti yüreğinde acıyı -bedeninde- adını dilinde hissettin mi ?

Tek bir gülüşün için ömür boyu -ağlamayı- göze aldın mı hiç?

Gözünden akan bir damla yaş için -dünyayı- yakacak cesareti buldun mu kendinde?

Yanıbaşında olduğun halde aslında senden -çok uzakta- olduğunu anlayınca kahroldun mu hiç?

Seni başkasıyla gördüğünde yüreğinden -kırmızı gözyaşları- akarken mutluluk rolü yaptın mı?

Şişelerde kaybolduğun akşamlarda denize karşı o -iki kelimeyi- haykırabildin mi hiç?

Aynaya her baktığında hayatını sana adamış -gönüllü- bir köle gördü mü gözlerin?

Herkesin duymasından korkup -zifiri odalarda- hıçkırıklarını attın mı yüreğine?

Sen yokken; gülü koparılmış bir diken, sabahı olmayan bir gece,-vuslatı-olmayan

bir özlem olduğunu anladın mı?

Sen varken; bin ömrün bir an’a bir damlanın bin -denize eşdeğer olduğunu farkettin mi?

Peki Sen Hiç Seni Sevdin mi?

Özledin mi Kendini?

Sen Asla Seni Sevemezsin…

ÇÜNKÜ SEN BEN DEĞİLSİN….