Merhaba canım okulum.Senden ayrılalı üç yıl oluyor neredeyse ama ben hâlâ mektup yazıyorum sana.Duygu yüklü bu mektubumu okurken ağlama sakın.Biliyorum sende unutmadın beni nasıl unutabilirsin ki?Az girmedim sınıfına koridorlarında az koşturmadım.En güzel çağımı sende yaşadım.Kendimi ifade edecek gücü sende buldum.İlk kez öğretmenlerimle çekinmeden konuştum.En güzel insanları senin içinde buldum.Orada kazandığım dostlukları hep en içten duygularımla sevdim.Sende tanıdım biricik Fatma’mı Ayşemi Elifimi ve daha birçok can bildiğim canı.Öğretmenlerimi de unutmadım hiç HARUNCANI HELİM AHMET HAMİ AHSEN SAİME hocayı biliyormusun onlar ve diğer öğretmenler hepsi çok özel benim için.İyiki varsın ERDEMLİ LİSESİ.
Biliyormusun sende girdiğim tüm yazılıların heyecanını hiç unutmadım.Hepsi özel kolay bazen bazense zor.Ama hepsi benim için çok güzeldi.Şimdi hâlâ rüyamda yazılı oluyorum yine o tatlı heyecan.Yine yüzümde kocaman bi gülümseyle.Canım lisem seni çok özledim.Merdivenlerini,bahçendeki kuş cıvıltılarını anlam veremediğim koşuşturmaları,hepsini özledim.Eğer bir gün gelirsem oralara seninde ziyaretine geleceğim.Yine yürüyeceğim bahçende yine merdivenlerine çıkacağım ve sınıfıma gireceğim.Ortadaki baştan ikinci sıraya oturup yaadedeceğim bir bir eski günleri.Satırlarıma son veriyorum artık hiç unutulmayacak lise günleri ve ERDEMLİ LİSESİ.