0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
587
Okunma
Bak yine seni yaşadığım bir gün.
Güneş hüzmeleri ağaç dalları arasından öyle güzel süzülmesine rağmen,soğuktan paltosunun arasında büzülerek yürüyen insanları görüyor ve aklıma o şehrin soğuğunda;başında şapkası üstünde siyah bir paltosu olan ve paltosunun yakasını kaldırmış ve omuzlarını kaldırarak, boynunu içeri doğru çekmiş,kiprikleri ve bıyığı buz tutmuş delikanlı gelir gözlerimin önüne.Bir türlü yangınını gösteremediği ama yüreğinde volkanlar oluşturan yarini yurdunun önünde uzaktanda olsa belki görürüm diye bekleyen.Ve sonra yüreğindeki fırtınanın fon oluşturduğu acı bir türkü dolanıverir dilinede,her mısrası vurur,vurur,vurur! Sanki kaderinin vurduğu yarım kalmışta,mısralar tamamlarcasına...
