4
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1266
Okunma

Sevgi’ nin " her şeye rağmen " tarafı vardır evet... Ama her şeye rağmen sevebilmek olgunluk gerektirir... Kuru kuruya söylenmiş bir söz olarak kalırsa, söyleyene at gözlüklerinden kurtulması gerektiği hatırlatılmalı. Çünkü bu konu asla ukalalığı kaldırmaz, altında kalınır...
Olgunluk, kendi yaşamı ile birlikte başka yaşamlara ne kadar ortak olmakla ilgili bir durum gibi geliyor... Ya da ilgili olmakla. Bireysel tecrübeler ve başka tecrübelerden, yaşananlardan yararlanma bilincini tetikleyecek ilgi, merak, gelecek kurgusu ve kaygısı ve daha pek çok etken olgunluk şemasını tamamlıyor...
Enteresan gelse de, yaşıyla bağdaştıramadığımız olgunlukta pek çok insan ile rastlaşmıştır hayatlarımız... Biyograf yalarını inceleme rahatlığı bulmuşsak, çocuklukları ve devam eden yaşam öykülerinde bireysel, bölgesel birçok zorlukları aşmak zorunluluğu ve zorluğu ile yol almışlardır...
Yani kadir kıymet bilmek. Avuçlarında tuttuklarının değerinden haberdar olmak, kim olduğunun, nerede olduğunun farkında olmak, bir amaç sahibi olmak, problemler karşısında vakur durabilmek...
Duygusal zekanın yerli yerince tekamül etmesi ve tekamülde tatminsizlik diyelim.. Hani akıl yaşta değil, baştadır derler ya. Bunun fizikken ve biyolojik olarak izahı kerih kalıyor. Biraz Allah vergisi, biraz da verilenin farkına varabilme becerisi... Ve elbette RUH meselesi. Ruhu eğitme meselesi... Olgun bir ruhun sevgisini kazanmak ne muhteşem olur.!
SELDA İYİEKMEKÇİ