En çok kanayan yaralardan biri evlilik konusudur. Her gördüğümüzde sorarız, “Ne zaman evleneceksin, senin yaşıtlarının boy boy çocuğu oldu, onu beğenme bunu beğenme evde kalırsın işte” Bu sözlerle birçok erkeğin ve kızın başı yakılmıştır. Eşek arısı soksun o dilleri diyorum başka da bir şey demiyorum.

Aman böyle de söylenir mi demeyin, valla diyorum.

Sizin ne var ki bunda diyerek sorduğunuz o soruyu, o genç kız ya da genç erkeğe birçok kişi sormuş ve sormaya da devam ediyordur.Ve artık bu sorulardan bunalan, elalem ne der korkusuyla, evlenmiş olmak için evlenmeye karar verme aşamasına gelmiştir sırf bu yüzden bir çok genç.

Elalemin ne der sözleriyle kendi evlatlarına psikolojik baskı yapan ebeveynler yavrularının mutsuz evliliklerine onlarla birlikte üzülür dururlar. Evlatlarını anlamaya çalışırlar, neye yarar, bu anlayışı en başta gösteremedikten sonra.

Şöyle bir bakın etrafınıza, birçok kadın aile-çevre baskısı sonucu evlenmeye karar vermiştir. Baskıdan kaçış olarak tercih edilen evlilikler ve sonucu sadece bir kişiyi değil birçok kişiyi, masum yavruları etkilemektedir. Ve bunu vebali de görülen kadar basit değildir. O yüzden iyi niyetle yaklaşıyorum desek de, aman ha, dikkat diyorum.



Kim istemez huzurlu bir yuva kurmayı, gönlüne göre biri çıkmıyorsa ve nasip olmuyorsa ne gelir elden.

Hem bir insan evlenmeden de hayatını idame ettiremez mi. Evlenmek sünnettir, güzeldir elbet ama şu akıllarımıza da kazıyalım ki bir insan evlenmeden de, çocuğu olmadan da yaşamını sürdürebilir.

Zaten o şekilde yaşam zorlu bir yaşamdır bir de şu meraklı çenelerimizle bu zorluluğu arttırıyor, gönül incitiyoruz.

Sormayıver kardeşim sormayıver, soracağın sorun, karşındakini incitecek işte sormayıver. Çok düşünceliysen eğer o kişiyi dualarına al, o zaman çok daha faydalı ve yaralı bir iş yapmış olursun.

Fahr-i Kâinât -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz müslümanın hâlini şöyle beyân eder:

“(Gerçek) müslüman, dilinden ve elinden müslümanların emîn olduğu kişidir. (Asıl) muhâcir de Allâh’ın yasakladıklarını terk edendir.”