Şiir ve yazımlar yazıldıktan sonra okurda etkilerini gösterir.Bazen yazıldıktan uzun bir süre sonra farklı duygular içindeki insanlarda etkiler,çağrışımlar yapar.Çünki onlar artık okurun tekelindedir.

Şairlerin şiirleri uzun bir yolculuğa çıkar.Bu yolculukta kimlerin okuyacağı belli değildir.O şiirdeki duyguyu başkalarında paylaşmasını ister şair, şüphesiz.

Bunlardan biride Haydar Ergülen’in şiiri.Şirin okuyucu ile dolaşım öyküsü çok ilginç.Ergülen bir başka şairden şöyle bahseder;II postino(postacı) filminde,sürgündeki şair Pablo Neruda’nın evine sık sık mektup taşıyan postacı bir gün Neruda’ya"şiir yazanın değil,ihtiyacı olanındır"der.

Bu konudan bahsederken Ergülen başından geçen bir olayı anlatır."Bundan yıllar önce Eğe Denizinde bir jet düşmüştü..Kaybolan genç teğmeni haftalarca aradılar.Sonra bir gün kardeşim telefonla beni arayıp televizyonu açmamı söyledi.Haberlerde,teğmenin askeriyedeki dolabını gösteriyorlardı aynı zamanda şiirler yazdığını söyleyip dolabın kapısındaki şiir okuyorlardı.

Yarın gece gideceğim bu kentten/bir ırmağın yolcusuyum sular çekiyor beni/yüreğimden başka taşıyacak yüküm yok/sayılmazsa göğsümden düşen kuş ölüleri...

Kardeşim ısrarla Abi bu,senin şiirin’desede kabul etmiyordum.Çünkü o artık kaybolan genç teğmenin şiiriydi."

Şiirler zaman tünelinden çıkar bazen.Duygulara tercüman olur.Böyle bir durumda Yavuz Gökmen’in hasta yatağında olmuştu.

Zatüre hastalığı ile uğraşmakta.Bu ara şiir gibi yaşadığı hayatta bazı şiirlerin mısrası dudaklarında.
O anlarda aklında hep Üstad’ın şiiri vardır.Şiirinin adı Beklenen dir.

, ‘‘Beklenen’’ adlı şiirin tamamını yayınlamak istememişti. Gökmen’’in çok sevdiği ‘‘Beklenen’’ adlı şiir şöyle:

‘‘Ne hasta bekler sabahı / Ne taze ölüyü mezar / Ne de şeytan bir günahı / Seni beklediğim kadar / Geçti istemem gelmeni / Yokluğunda buldum seni / Bırak vehmimde gölgeni / Gelme artık neye yarar?’’

Gökmen, ölmeden önce şairane duygular içindeydi.Ve beyaz sayfalara şu satırlar yazılıyordu.

‘‘Bu şiirin tamamını bir kere yazmıştım. Şimdi yeniden yazmak istemiyorum. Çünkü insan bazı şeyleri romantizm olgusu dışında bölümleriyle yaşayınca bazı gerçekler tüylerini ürpertiyor. Hele bu insan özgürlüğüne sonsuzca düşkün ve bir ideal uğruna başına hiçbir şey gelmiyecekmişçesine didinen biriyse kaçış süreci daha da hızlı oluyor."

Yazarlar yazıkları şiirlerin başkaları tarafından ilgiyle okunmasını istiyorlar.Bazende benim şiirimden esinlenmiş "etiketlenmesi" ile suçluyorlar.Ergülen, bu konuda çok mütevazi.

Yazılan eserler okura ulaştıktan sonra yazarında yazdıklarına müdahale imkanı kalmıyor.Nazan Bekiroğlu artık yazdıklarımız bizim için hapishane ona mudahale imkanımız yok diyordu.

Elif Şafak okurundan Anadolu ateşi adlı eserinin sahaflarda bile bulunsa okunmamasını istiyordu.Nedenini bilmiyoruz.Yazılan yazılar artık yazara ait değildir.Onlar bir yolcu hangi istasyonda duracağını okuyucu bilir.İhtiyacı olan alır.