Annesi ve çevresindeki başka kadınlar gibi koca eline bakmayacaktı o…Annesinin para cüzdanı çoğu zaman boş olurdu; babası evin hiçbir şeyini eksik etmese de kendi zevkine harcayacağı parası olmamıştı hiç. Arkadaşları içinde bazılarının anneleri çalışırdı; onların kendilerine güvenli ve bakımlı halleri hoşuna giderdi. Daha o yaşlardan itibaren, ne olursa olsun ilerde çalışan bir kadın olmayı kafasına koymuştu. Çevresindeki evli kadınların katlanılamayacak sorunlar yaşayıp, ellerinde güvenceleri olmadıkları için her şeyi sineye çekip kocalarının boyunduruğu altında yaşamaları onu daha da hırslandırıyordu. Üniversite sınavına hazırlanırken gösterdiği azim babasını hayrete düşürmüştü.”kızım, bu kadar sıkıntı yapma kendine. Kazanamazsan ucunda ölüm yok ya.”diyordu ama onun için ölüm kalım meselesiydi. Azimle çalışmasının sonucunda üniversiteyi kazanmış, istediği bir bölümde eğitim görmüş ve mezun olmuştu sonunda. Sevdiği erkekle de dünya evine girdikten sonra herkesin onula ilgili beklentileri sona ermişti ama onun değil… O diplomayı duvara çerçeveletip asmak için mi bunca sene okumuş, dirsek çürütmüştü? Eşi istemiyordu çalışmasını ama o diretiyordu. Her türlü zorluğa katlanmaya razıydı yeter ki mesleğini eline alsın, koca eline bakmasın… Mesleğini yapmaya başladığı gün sevinci görülmeye değerdi. Çalışan kadın olmanın da birçok zorluğu vardı bunu en çok çocuk sahibi olduğu zamanlar yaşadı ama yine de yılmadı… Ne yazık ki evliliğin ikinci yılından itibaren sorunlar başladı; yuvayı ayakta tutma çabaları yetmedi ama kendine olan güvenini yitirmedi, kocasının eziyetlerine boyun eğmedi. İşte o zaman tam manasıyla bir kez daha anladı; meslek sahibi, yaşam güvencesi olan bir kadın olmanın ne kadar önemli olduğunu…
Kız evlatları olan anneler, kızlarına çeyiz yapmak için didinip dururlar; erkek evlatları olanlarsa eli ekmek tutsun, okuyup meslek sahibi olsun diye… Aslında ailelerin kız evlatlarına verebileceği en değerli çeyiz, onu bir meslek sahibi yapmaktır. Değeri paha biçilemez bir altın bileziktir o.”sanki okuyan, meslek sahibi kadınlar ezilmiyor mu, zorluklar yaşamıyor mu?” diyeceksiniz biliyorum. Yaşıyorlar yaşamasına da düştüklerinde ayağa daha az hasarla kalkıyorlar. Ya da yaşadıkları zorlukları kaderimdir diyerek sineye çekmiyorlar. Sil baştan bir yaşama başlama ve çocuklarına tam manasıyla sahip çıkma gücünü bulabiliyorlar. Bu yüzden, özellikle anneler kendi yaşadıklarınızı da düşünerek kız çocuklarınızın iyi bir tahsil görmesi ve meslek sahibi olması için elinizden geleni yapın. Onlara yaşam boyu sizi minnetle hatırlayacakları bir altın bilezik verin.