Güneş doğmuştu sanki gözümün içine.O parlaklığı hissedebiliyordum.Sanki okşuyordu gözlerimi.Bu rüyadan uyanmam uzun sürmedi.Birden yapayalnız hissettim kendimi.Sanki herkes beni süzüyordu.Aldırmadım.Oturduğum yerden doğruldum.Doğruca denize yürüdüm.Çocukların kumdan yaptıkları muhteşem şahaserler(!) beni fena ayartıyordu.Gittim yanına.Çocuk da tam o sırada geldi.Birlikte oynayabilir miyiz dedim.Reddedeceğini sanmıyordum.O saf bakışının altında gözlerinin ’evet’ dercesine gülümsediğini gördüm.Yanına çömeldim.Kovasına denizden su doldurdu ve kulesine döktü.Sonra bir daha,bir daha...Çocuğu izlemeye devam ediyordum.Başımı kuma koydum.Dalgaların çıkardığı o muhteşem ses ahengiyle ruhumu dinlendirmeye çalışıyordum.Üzerinden biraz zaman geçti.Bir ağlama sesi işittim.Kalktığımda çocuğu yanımda göremedim.Biraz ötede annesi bir çocuğu azarlıyordu.Galiba biraz önceki çocuktu.İsmini bile bilmediğim çocuk için üzülmeye başlamıştım.Üstü sırılsıklamdı.Galiba denizden ıslanmıştı.Gözlerim dolmuştu..Biraz sonra da gittiler.Kumsalda kimse kalmamıştı.Dalgalar da hırçınlaşmaya başlamıştı.Rüzgar hızlanıyordu.Tokatlarcasına indiriyordu suratıma darbeleri..Üşümeye başlamıştım.Biran önce toparlanıp kalkmam gerekiyordu.Ama eşyalarımı nereye koyduğumu bile hatırlamıyordum.Oturduğum yerden kalkmaya bile takatim kalmamıştı.Ama mecburdum buna.Geceyi burada geçiremezdim.Olanca kuvvetimle doğruldum.Koşar adımlarla evimin yolunu tuttum.Dinlenmek için geldiğim bu plajdan daha da yorularak dönüyordum.Eve geldiğimde yatağa nasıl gittiğimi bile hatırlamıyorum.Uyumamak için direndim.Ama çok yorgundum.En sonunda göz kapaklarıma yenik düştüm...