---Deniz de kum dedi,kaptan!
---Deniz de kum!..Gerisini söylemedi.Gök yüzüne baktı.
Deniz sakindi.Martılar tepelerin de uçuyordu.Balıkçıllar kıyılar da balık arıyordu.İnsanlar da bir telaş hakimdi.Teknenin makinaları çalışıyordu.Kepçe dolu dolu kum boşaltıyordu.Burası denizden kum alınan ocaktı.Gök yüzü masmaviydi.Deniz de öyle.Kaptan derin bir soluk aldı.Çevresindekilere baktı.Herkes bir şeylerle uğraşıyordu.Sadece ben ve kaptan boştuk.Bana döndü;
---Biliyor musun dedi.Buradan kaç yıldır kum alırız?
Güldüm.Başımı salladım;
---Bilmem dedim.Kaç yıldır alırsınız?
---Çok seneler oldu dedi. Belki de yirmi yılı geçti.Kum bitmiyor, biz gitmiyoruz.Hep denizden kum alıyoruz.
---Normal dedim.Kum olduğu sürece alacaksınız.
Gözlerini denize çevirdi.Uzun uzun baktı.Sonra;
---Deniz de kum bitmez mi?
---İhtimal dedim.Deniz de de kum biter.
Aklıma hikaye geldi.”Deniz yanar mı?” Diye şeyhe sormuşlar O da;”İhtimal demiş.”
Bir okulda şeyh öğrencilerini toplamış,denize eğlenceye götürmüş.Akşama kadar denizin kıyısın da yemişler,içmişler.Deniz de yüzmüşler.Akşam olmuş, dönme vakti gelmiş.Söz yangınlardan açılmış.Öğrencinin biri şeyhine sormuş;
---Deniz yanar mı Hocam?
Hoca düşünmüş, taşınmış. Sonra sözünü söylemiş;
---İhtimal demiş, yanar mı yanar!
Koskoca okyanusların petrol artıkları ile nasıl yandığını görmedik mi?Gördük.Su yanıyor,söndürmek için insanlar günlerce çalışıyorlardı.Hepimiz bunun canlı şahidiyiz.Televizyonlar da görmedik mi?
Kim bilir,gün gelir,deniz de de kum biter.Ama nasıl biter? Onu şu an da bilemeyiz.Hele o gün gelsin yine televizyonlar da canlı canlı seyrederiz!
---Deniz de kum biter mi?
--- İhtimal !..

Kemal DOĞANAY